Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012
Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ– ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ– ΘΕΟΦΑΝΙΩΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΩΝ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ– ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ– ΘΕΟΦΑΝΙΩΝ
2012-2013
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
23/12/2012 Κυριακή προ Χριστουγέννων
7:00-10:00π.μ Θ. Λειτουργία.
24/12/2012 Παραμονή Χριστουγέννων. Αγίας Ευγενίας
6:30-9:30π.μ Μεγ. ώρες και Θ. Λειτ. Μ.Βασ.
Στο νέο Ναό.
25/12/2012 Χριστούγεννα
7:00-10:00π.μ Πανηγυρική Θ. Λειτουργία
5:00μ.μ Εσπερινός
26/12/2012 Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου
7:30-9:30π.μ Θ. Λειτουργία. Στο νέο Ναό.
27/12/2012 Αγίου Στεφάνου του Πρωτομάρτυρα
7:00-9:00π.μ Θ. Λειτουργία. Στο κοιμητήριο.
30/12/2012 Κυριακή προ των Φώτων
7:00-10:00π.μ Θ. Λειτουργία.
ΝΕΟ ΕΤΟΣ
1/1/2013 Εορτή της Περιτομής του Ιησού Χριστού
και μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου
7:00-10:00π.μ Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου
Δοξολογία-Κοπή Βασιλόπιτας
ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ
4/1/2013 7:00-9:00 π.μ. Το πρωί όρθρος και Μεγάλες ώρες
Θεοφανίων. Δεν τελείται Θ. Λειτουργία.
Το βράδυ αυτής της ημέρας θα πραγματοποιηθεί
Ιερά Αγρυπνία 9:30μ.μ-1:00π.μ Εσπερινός-Όρθρος-
Θεία Λειτουργία-Μέγας Αγιασμός
5/1/2013 Αγιασμός των οικιών της Ενορίας από τον ιερέα
Έναρξη 8:00π.μ. από τον Ανεμόμυλο
5:00μ.μ Εσπερινός
6/1/2013 Θεοφάνεια
6:30-10:00π.μ Θ. Λειτουργία και Μέγας Αγιασμός
10:30π.μ Ρίψη του Τιμίου Σταυρού στη θάλασσα
5:00μ.μ Εσπερινός
7/1/2013 Σύναξη Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου
7:00-9:15π.μ Θ. Λειτουργία. Στο νέο Ναό.
Ο Ιερέας, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και όλοι οι
Συνεργάτες του Ναού μας, σας εύχονται
Καλά Χριστούγεννα
και Ευλογημένο το Νέο Έτος 2013
Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012
Περί τοῦ Μυστηρίου τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας
Περί τοῦ Μυστηρίου τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας
1. Και σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ ᾿Εφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν ᾿Ιούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ ᾿Ισραήλ (Μιχαίας ε΄1)
2. ὅτι παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελός, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· (Ησαΐας θ΄6)
3. ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ· (Ησαΐας ζ΄14)
4. ἐν μέσῳ δύο ζῴων γνωσθήσῃ (Αββακούμ 3, 2)
5. ἀναστήσει ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν, ἥτις εἰς τοὺς αἰῶνας οὐ διαφθαρήσεται (Δανιήλ β΄44)
6. Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν. καὶ ἐθεασάμεθα τὸν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.( Ιωαν. α,14)
7. καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· μὴ φοβεῖσθαι. ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ος ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ. καὶ τοῦτο ὑμῖν τὸ σημεῖον· εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ. καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σὺν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τὸν Θεὸν καὶ λεγόντων· δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.( Λουκ. Β΄10-14)
8. ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. (Γαλάτας 4, 4-5)
9. οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον (Ιωαν γ,16)
10. ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει. εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου.( Α΄Ιωαν.γ,8)
11. Ἄνθρωπος ἐγένετο ὁ Θεός, ἶνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν (Μεγ. Ἀθανάσιος)
12. Τό ὑψηλόν, τῷ ταπεινῶ προσομιλοῦν, αὐτό μέν οὐδέν εἰς τήν οἰκείαν παραβλάπτεται δόξαν, ἐκεῖνο δέ ἀπό τῆς πολλῆς ἀνίστησι ταπεινότητος … Οὕτω πώς καί βασιλεύς, πτωχῶ καί πένητι διαλεγόμενος μετά σπουδῆς καί εὐνοίας, ἐαυτόν μέν οὐδέν ἤσχυνεν, ἐκεῖνον δέ παρά πάσι περίβλεπτον ἐποίησεν εἶναι καί λαμπρόν. (Ἰωάννης Χρυσόστομος Ε.Π.Ε 12,634-636)
13. Τό ὅπως, μή ζήτει• ἐγένετο γάρ, ὡς οἶδεν αὐτός.(Ἰω.Χρ. Ε.Π.Ε 12,640)
14. Ὁ ἀχώρητος παντί, πώς ἐχωρήθη ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις του Πατρός πώς ἐν ἀγκάλαις της Μητρός; πάντως ὡς οἶδεν ὡς ἠθέλησε καί ὡς ηυδόκησεν· ἄσαρκος γάρ ὧν, ἐσαρκώθη ἑκών· καί γέγονεν ὁ Ὧν, ὁ οὐκ ἥν δι' ἡμᾶς· καί μή εκστάς της φύσεως, μετέσχε του ἡμετέρου φυράματος. Διπλούς ετέχθη, Χριστός τον ἄνω, κόσμον θέλων ἀναπληρώσαι. (Κάθισμα ἑορτῆς των Χριστουγέννων)
από το κατηχητικό των ενηλίκων 17-12-2012
Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (γ)
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (γ)
1) «Και Μελχισεδέκ βασιλεύς Σαλήμ ἐξήνεγκεν ἄρτους καί οἶνον. Ἦν δέ ἱερεύς του ὑψίστου» (Γένεσις 14, 18)
2) «Ἦσαν δέ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχή τῶν Ἀποστόλων καί τῇ κοινωνία καί τῇ κλάσει του ἄρτου καί ταῖς προσευχαῖς» (Πραξ. 2, 42)
3) «Ἀμήν, Ἀμήν λέγω ὑμῖν ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα του υἱοῦ του ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί ἐγώ ἀναστήσω αὐτόν ἐν τῇ ἐσχάτη ἡμέρα. Ἡ γάρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστί βρῶσις καί τό αἷμα μου ἀληθῶς ἐστί πόσις. Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει καγώ ἐν αὐτῷ». (Ιωάν. στ' 53-56)
4) «Λάβετε φάγετε τοῦτο ἐστί τό σῶμα μου. Και λαβών ποτήριον καί εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων πίετε ἐξ´ αὐτοῦ πάντες. Τοῦτο ἐστί τό αἷμα μου τό τῆς Καινῆς Διαθήκης» (Ματθ. 26, 26-28)
5) «Δοκιμαζέτω δέ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καί οὕτως ἐκ του ἄρτου ἐσθιέτω καί ἐκ του ποτηρίου πινέτω. Ὁ γάρ ἐσθίων καί πίνων ἀναξίως κρίμα ἑαυτῷ ἐσθίει καί πίνει μή διακρίνων τό σῶμα του Κυρίου» (Α'Κορινθ. 11, 29-30)
6) «Σπουδάζετε πυκνότερον συνέρχεσθε εἰς εὐχαριστίαν Θεοῦ». (Αγ. Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος)
7) «Σκοπός τῆς Θείας Λειτουργίας εἶναι τό ιερουργηθήναι αὐτό τό πανάγιον σῶμα του Χριστοῦ καί αἷμα καί τοῖς ἅπασιν εἰς κοινωνίαν δοθῆναι» (Αγ. Συμεών ὁ νέος Θεολόγος)
8) «Πάντας τούς εἰπόντας πιστούς καί τῶν γραφῶν ἀκούοντας, μή παραμένοντας δέ τῇ προσευχῇ καί τῇ Ἀγία Μεταλήψῃ, ὡς ἀταξίαν ἐμποιοῦντας ἀφορίζεσθαι χρή» (Κανών 9ος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων)
9) «Εἰ τίς διδάσκει τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ εὐκαταφρόνητον εἶναι, καί τάς ἐν αὐτῶ συνάξεις, ἀνάθεμα ἔστω» (5ος κανών τῆς ἐν Γάγγρα Συνόδου)
Χρόνος τελέσεως Θείας Λειτουργίας: Θεία Λειτουργία τελεῖται ὅλες τίς ἡμέρες τοῦ χρόνου ἐκτός ἀπό τίς καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὅπου τελεῖται ἡ προηγιασμένη Θ. Λειτουργία. «Οὐ δή ἐν τῇ Τεσσαρακοστή ἄρτον προσφέρειν εἰ μή ἐν Σαββάτω καί Κυριακή μόνον» (49ος κανών τῆς ἐν Λαοδικεία Συνόδου)
«Ἡ Θεία εὐχαριστία ὡς θυσία ἔχει χαρακτῆρα εὐχαριστήριον, ἱκετήριον καί ἱλαστήριον. Ὡς εὐχαριστήριος θυσία προσφέρεται ὁ Κύριος ὑπό τῆς Ἐκκλησίας για τις αναρίθμητες ευεργεσίες καί δωρεές του Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους καί μάλιστα διά τήν ἐν Χριστῷ σωτηρίαν καί λύτρωσι ἀπ' τό θάνατο, τόν διάβολο καί τήν ἁμαρτία. Ὡς ἱκετήριος θυσία προσφέρεται ὁ Κύριος ἀπό τήν Ἐκκλησία για ἐκείνους πού δέονται με πίστι καί παρακαλοῦν για βοήθεια, δύναμι, για φωτισμό, μέσα ἀπό τῇ Θεία Λατρεία. Και ὡς ἱλαστήριος θυσία, διότι προσφέρεται εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν για να μπορέσουν οἱ χριστιανοί να κάνουν δική τούς τη δωρεά τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ σωτηρίας, πού προσφέρεται δια μέσου τῆς ἀναιμάκτου σταυρικῆς Θυσίας Του πάνω στην Ἀγία Τράπεζα. Ακόμα προσφέρεται καί δια τούς κεκοιμημένους πρός μεγίστην ὄνησιν αὐτῶν, πρός μεγαλύτερη δηλαδή ὠφέλεια καί πνευματικό κέρδος καί πρός ἀνακούφισιν τινά διά τούς προγευομένους τό πικρόν τῆς κολάσεως» (π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος Γνῶσις καί βίωμα τῆς Ορθ. Πίστεως σελ.437)
από το κατηχητικό των ενηλίκων Δευτέρα 10-12-2012
Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012
Περί Ελεημοσύνης
Περί ἐλεημοσύνης
Ὁ Θεός θέλει νά ἐλεῆς μέ ὅτι ἔχεις. Ἕνα χέρι ἔχεις; Μέ τό ἕνα νά ἐλεῆς. Δύο ἔχεις; Καί μέ τά δύο. Δύο πόδια ἔχεις; Νά ἐξυπηρετήσης τόν ἄρρωστο, τόν ἀνήμπορο, τόν δυστυχῆ μέ τά δυό σου πόδια, μέ ὅση δύναμη ἔχεις. Ἡ ἐλεημοσύνη γίνεται μέ πολλούς τρόπους.
Περισσότερο ἀπό κάθε ἀρετή ὁ Θεός ἀναπαύεται εἰς τήν ἐλεημοσύνη. Ἔλεος κάνεις; Ἔλεος θά βρῆς.
Ἡ ἐλεημοσύνη δέν στέκεται μόνο στά ὑλικά, ἀλλά περισσότερο στά πνευματικά. Σκεφτήκατε καμιά φορᾶ νά προσευχηθῆτε γιά τίς ψυχές ποῦ εἶναι στό κρατητήριο τοῦ Θεοῦ; Γι’ αὐτές τίς ψυχές ποιός θά προσευχηθῆ; Ἐδῶ εἶναι ἡ μεγάλη ἐλεημοσύνη. Αὐτή ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι ἡ ὕψιστη πού μπορεῖ νά πράξει ὁ Χριστιανός.
(Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης)
Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012
Χριστιανική Αδελφότης Βραχναιίκων
Χριστιανική Αδελφότης Βραχναιίκων
Στις 9 Δεκεμβρίου 2012 ημέρα Κυριακή και ώρα 6 μ.μ. στην αίθουσα του Σταυροπουλείου Πνευματικού Κέντρου Βραχαιίκων θα πραγματοποιηθεί τιμητική εκδήλωση εις μνήμην του αειμνήστου Ιερέως της ενορίας Βραχναιίκων π. Αγγέλου Κοζιώρη με επίκαιρη ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. κ. Χρυσοστόμου.
Στην εκδήλωση η χορωδία του συλλόγου «Αχαιών Μελωδοί» θα αποδώσει εκκλησιαστικού ύμνους.
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (β)
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (β)
Θεία σύστασηΤο μυστήριο της θείας εὐχαριστίας συνεστήθη ὑπό του Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά το Μυστικό Δεῖπνο. Τότε ὁ Κύριος εὐλόγησε τον ἄρτον καί τον οίνον καί ἔδωσε στούς μαθητές νά φάγουν καί νά πιοῦν λέγοντάς τους : «λάβετε φάγετε τοῦτο ἐστί το σῶμα μου» καί «πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες τοῦτο ἐστί το αἷμα μου» (Ματθ. 26, 26-28)
Προτυπώσεις- προεικονίσεις : α) το Πάσχα των Ἰουδαίων, β) το μάνα, γ) οἱ θυσίες κλπ.
Αἰσθητά σημεῖα 1) ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος : Γιά τη θεία εὐχαριστία χρησιμοποιεῖται ἄρτος ἔνζυμος, διότι ἔνζυμο ἄρτο χρησιμοποίησε καί ὁ Κύριος κατά το Μυστικό Δεῖπνο ἐνῶ στό Ἰουδαϊκό Πάσχα ἐχρησιμοποιοῦντο ἄζυμα. Ἐπίσης χρησιμοποιεῖται οἶνος (κρασί κόκκινο) αναμεμιγμένος μέ νερό πρός ἀνάμνησιν της ἐκ της πλευρᾶς του Κυρίου ἐκχύσεως αἵματος καί ὕδατος. (Ιωαν. 19, 34). Σημειωτέον ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί μεταλαμβάνουν καί ἀπό τα δύο εἴδη καί του ἁγιασμένου ἄρτου καί του ἁγιασμένου οἴνου. 2) ἡ εὐχή : ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλονται σέ σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ ὄχι διά των ἱδρυτικῶν λόγων του Κυρίου «λάβετε φάγετε» καί «πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες», ἀλλά διά της εὐχῆς πού ἀκολουθεῖ : «…κατάπεμψον το Πνεῦμα Σου το Ἅγιον ἐφ' ἡμᾶς καί ἐπί τα προκείμενα δῶρα ταῦτα καί ποίησον τον μέν ἄρτον τοῦτον τίμιον σῶμα του Χριστοῦ Σου, το δέ ἐν τῶ ποτηρίω τοῦτο τίμιον αἷμα του Χριστοῦ Σου, μεταβαλών τῶ Πνεύματί Σου τῶ Αγίω» (Θεία Λειτουργία Ιωάν. Χρυσοστόμου)
Ἡ μεταδιδομένη χάρις : Στή θεία εὐχαριστία δέν μεταδίδεται ἁπλῶς ἡ χάρις του Χριστοῦ, ὅπως στά ἄλλα μυστήρια, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Διά της κοινωνίας του σώματος καί του αἵματος του Χριστοῦ ὁ πιστός γίνεται σύσσωμος καί σύναιμος Αὐτῷ. Διά της θείας κοινωνίας ὁ πιστός προγεύεται την αἰώνιο ζωή. Γι' αὐτό καί ἡ Εὐχαριστία ἔχει ὀνομαστεῖ «φάρμακο ἀθανασίας καί ἀντίδοτο του μή αποθανείν». Προϋπόθεση γιά τη μετάδοση της θείας χάριτος στή θεία εὐχαριστία εἶναι ἡ πλήρης μετάνοια καί ἡ κατάλληλος προετοιμασία.
«Τον ἄρτο ὡς σῶμα καί τον οἶνο ὡς αἷμα του Χριστοῦ τα ἀναδείχνει το Ἅγιο Πνεῦμα. Σκοπός της Ἐκκλησίας εἶναι νά φανερώσει τον εσχατολογικό χαρακτήρα του μυστηρίου. Το Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται τη ἐσχάτη ἡμέρα τη μεγάλη της Πεντηκοστῆς. Ἐγκαινιάζει τη Βασιλεία. Πάντα μας πηγαίνει ἐπέκεινα. Νά εἶναι κανείς μέ το Ἅγιο Πνεῦμα σημαίνει νά εἶναι στόν οὐρανό, γιατί ἡ Βασιλεία του Θεοῦ εἶναι χαρά καί εἰρήνη ἐν Πνεύματι Αγίω. Στήν Εὐχαριστία, λοιπόν, ὁ Παράκλητος εἶναι πού σφραγίζει καί χρίζει το ἀνέβασμά μας στόν οὐρανό, πού μεταβάλλει την Ἐκκλησία σέ Σῶμα του Χριστοῦ καί, ἑπομένως, ἀναδείχνει τα στοιχεῖα της προσφορᾶς μας ὡς κοινωνία ἐν Πνεύματι Αγίω. Αὐτός εἶναι ὁ καθαγιασμός». (π. Αλεξ. Σμέμαν, Γιά νά ζήσει ὁ κόσμος σελ 64)
από το κατηχητικό των ενηλίκων Δευτέρα 3-12-2012
Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012
Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (α)
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (α)
Θεία Εὐχαριστία εἶναι το μυστήριο πού συνιστᾶ πραγματική ἀναίμακτη παράσταση της Σταυρικῆς θυσίας του Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατά το ὁποῖο διά της εὐλογίας του ἱερέως ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλονται εἰς αὐτό το σῶμα καί το αἷμα του Χριστοῦ, τα ὁποία μεταδίδονται εἰς τους πιστούς εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν αἰώνιον.
Ἡ θεία Εὐχαριστία ὀνομάζεται καί εὐλογία, ἀγάπη, κοινωνία, ἕνωσις, ἅγια ἤ φρικτά μυστήρια, κλάσις του ἄρτου, κυριακόν ἤ μυστικόν ἤ θείον δεῖπνον, ἄρτος ἐπουράνιος ἤ ἐπιούσιος, ποτήριον ζωῆς, δεσποτική ἤ μυστική τράπεζα, φάρμακον ἀθανασίας, ἀντίδοτο του μή ἀποθανεῖν, προσφορά ἁγία, θυσιαστήριον.
Ἡ μεταβολή του ἄρτου καί του οἴνου σέ σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ
Ἡ μεταβολή αὐτή εἶναι υπερφυής καί ἀκατάληπτος γιά τον ἄνθρωπο, ἀλλά πραγματική. Την πραγματικότητα της μεταβολῆς σέ σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ μαρτυροῦν αὐτοί οἱ λόγοι του Κυρίου κατά το Μυστικό Δεῖπνο «τοῦτο ἐστί το σῶμα μου» καί «τοῦτο ἐστί το αἷμα μου» (Μαρκ. 14, 22-24. Ματθ. 26, 26-28). Και στό κατά Ἰωάννη Εὐαγγέλιο: «ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐάν μή φάγητε την σάρκα του υἱοῦ του ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ το αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου την σάρκα καί πινῶν μου το αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον, καγώ ἀναστήσω αὐτόν ἐν τη ἐσχάτη ἡμέρα. Ἡ γάρ σάρξ μου ἀληθής ἐστί βρῶσις καί το αἷμα μου ἀληθής ἐστί πόσις. Ὁ τρώγων μου την σάρκα καί πίνων μου το αἷμα ἐν ἐμοί μένοι καγώ ἐν αὐτῷ» (Ιωαν. 6, 53-56,49-52,57-58). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διδάσκοντας την πραγματική μεταβολή λέει: «Ὥστε, ὅς ἄν ἐσθίῃ τον ἄρτον ἤ πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ἔνοχος έσται του σώματος καί του αἵματος του Κυρίου» (Α Κορ.11,27)
Το ἀκατάληπτον καί ἀνεξερεύνητον του τρόπου της μεταβολῆς
«Αὐτός ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταποιοῦνται εἰς σῶμα καί αἷμα Θεοῦ. Εἰ δέ τον τρόπον ἐπιζητεῖς, πώς γίνεται, ἀρκεῖ σοι ἀκούσαι, ὅτι διά Πνεύματος Ἁγίου, ὥσπερ καί ἐκ της ἁγίας Θεοτόκου διά Πνεύματος Ἁγίου ἑαυτῷ καί ἐν ἑαυτῷ ὁ Κύριος σάρκα ὑπεστήσατο. καί πλέον οὐδέν γινώσκομεν, ἀλλ' ὅτι ὁ λόγος του Θεοῦ ἀληθής ἐστί καί ἐνεργῆς καί παντοδύναμος, ὁ δέ τρόπος ἀνεξερεύνητος». (Ιωάν. Δαμασκηνός εκδ Ορθ. Πίστ. 4,13)
«Ὁ μελιζόμενος καί μή διαιρούμενος, ὁ πάντοτε εσθιόμενος καί μηδέποτε δαπανώμενος»
«Ὅταν κοινωνοῦμε το Σῶμα καί το Αἷμα του Κυρίου, δέν παίρνουμε μόνο ἕνα κομμάτι του Χριστοῦ μέσα μας, ἀλλά ὁ καθένας πού κοινωνεῖ παίρνει ὁλόκληρο τον Χριστό μέσα του. Ὅμως ἐξ αἰτίας αὐτοῦ δέν ὑπάρχουν πολλοί Χριστοί. Ἕνας εἶναι ὁ Χριστός καί αὐτός ὁ Χριστός, πού εἶναι ἕνας, βρίσκεται ὁλόκληρος μέσα σέ κάθε πιστό πού κοινώνησε των ἀχράντων μυστηρίων. Ἐπάνω δηλαδή στό Ἅγιο Ἀρτοφόριο, ἐκεῖ πού κομματιάζεται ὁ Ἀμνός ἀπό τον ἱερέα, δέν κομματιάζεται ὁ Χριστός, ἀλλά πολλαπλασιάζεται απολλαπλασιάστως εἰς τους πολλούς. Ὑπάρχει δηλαδή ὁλόκληρος ὁ Χριστός σέ κάθε τεμάχιο του Θείου Ἄρτου (μαργαρίτη). Αὐτό εἶναι το Μυστήριο της παρουσίας του Θεοῦ στόν ἄνθρωπο». (π. Ιωάν. Ρωμανίδου Πάτερ. Θεολογ. σελ.164)
από το κατηχητηκό των ενηλίκων Δευτέρα 26-11-2012
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012
ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ (Β)
ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ (Β)
Μετάνοια εἶναι τό μυστήριο, με τό οποίο συγχωροῦνται ἀπό τόν ἐπίσκοπο ἤ τόν ἐντεταλμένο ἱερέα όλες οἱ ἁμαρτίες πού έγιναν μετά τό Βάπτισμα. Προϋπόθεση του μυστηρίου εἶναι ἡ εἰλικρινής μετάνοια καί ἡ καθαρῇ ἐξαγόρευση τῶν ἁμαρτιῶν πού έγιναν «ἐν λόγῳ, ἔργω ἤ κατά διάνοιαν».
Θεία σύσταση: Ἱδρυτής του μυστηρίου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος «λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε κεκράτινται»(Ιωαν. 20, 21-23) καί αλλού «ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἄν δήσητε ἐπί τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῳ οὐρανῷ, καί ὅσα ἐάν λύσητε ἐπί τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ»(Ματθ. 18, 17-18)
Αἰσθητά σημεῖα: α)ἡ ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν ἐνώπιον του πνευματικοῦ με εἰλικρινῆ μετάνοια. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὑπάρχει πραγματική μεταμέλεια, συντριβή καί ἀποστροφή ἀπό τήν ἁμαρτία. Ακόμα σημαίνει συνεχῆ προσπάθεια μή ἐπαναλήψεως τῆς ἁμαρτίας καί συμμορφώσεως πρός τό θέλημα του Θεοῦ. β)ἡ ἐπίθεσις τῶν χειρῶν του πνευματικοῦ ἐπί τόν ἐξομολογούμενο καί γ)ἡ συγχωρητική εὐχή.
Μεταδιδόμενη χάρη: με τη Μετάνοια καί τήν Ἐξομολόγηση συγχωροῦνται όλες οἱ ἁμαρτίες καί ἐπανέρχεται ὁ ἁμαρτωλός στην κατάσταση τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ἡ μόνη ἁμαρτία πού δεν συγχωρεῖται εἶναι ἡ ἀμετανοησία, δηλαδή ἡ βλασφημία κατά του Ἀγίου Πνεύματος (Ματθ. 12, 31) τό οποίο χορηγεῖ τήν σώζουσα θεία χάρη δία του μυστηρίου.
Επιτίμιο (κανόνας) : Μετά τήν εξομολόγηση μερικές φορές ἐπιβάλλονται ἐπιτίμια ὅπως ἀποχή ἀπό τῇ θεία Κοινωνία, νηστείες, γονυκλισίες, προσευχές, ελεημοσύνες κτλ. Τά ἐπιτίμια δεν εξαλείφουν αμαρτίες οὔτε ἔχουν ποινικό χαρακτῆρα. Δεν καταδικάζουμε καί δεν τιμωρούνε κανέναν. Ἡ ἱερά ἐξομολόγηση εἶναι έργο ἀγάπης καί ἀπείρου φιλανθρωπίας του Θεοῦ. Τά ἐπιτίμια ἔχουν παιδαγωγικό χαρακτῆρα καί πρέπει να ἐκλαμβάνονται ὡς φάρμακα καί όχι ὡς τιμωρίες.
Χωρία ἐκ τῆς Αγ. Γραφῆς : 1)«Μή ἀνάμενε ἐπιστρέψαι πρός Κύριον, καί μή ὑπερβάλλου ἡμέρας ἐξ ἡμέρας» (Σοφ. Σειράχ 5, 7), 2)«Πολλά γάρ πταίομεν ἅπαντες» (Ἰάκωβος 3, 2), 3)«Ἐάν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτούς πλανῶμεν καί ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν. Ἐάν ὁμολογῶμεν τάς ἁμαρτίας ἡμῶν πιστός ἐστί καί δίκαιος, ἵνα ἁφή ἡμῖν τάς ἁμαρτίας καί καθαρίση ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀδικίας» (Α'Ιωαν.1, 8-9), 4) «Μετανοεῖτε. ἤγγικε γάρ ἡ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 3,2)
Χωρία ἐκ τῶν πατέρων : 1)«Μετάνοια ἐστί συνειδότος καθαρισμός» (Ιωαν. Κλίμακος), 2)«οὐδεμία τῶν ἀρετῶν ὑψηλοτέρα τῆς μετανοίας, ὅτι οὐδέ τελειωθῆναι δύναται τό ἔργον αὐτῆς πόποτε»(Ισαάκ ὁ Σύρος), 3) «Ετρώθημεν τῇ ἁμαρτία, ἰαθῶμεν τῇ μετανοία. Ὦ μετάνοια παθών ἰατρέ» (Ιωαν. Χρσόστ.), 4)«Ἡ ἐξομολόγησις εἶναι μία θεληματική δία στόματος φανέρωσις τῶν πονηρῶν ἔργων, λόγων καί λογισμῶν κατανυκτική, κατηγορητική, εὐθείᾳ, χωρίς ἐντροπή, ἀποφασιστική πρός νόμιμων πνευματικῶν γινομένη» (Νικόδημος Ἁγιορείτης).
από το κατηχητικό των ενηλίκων Δευτέρα 19-11-2012
Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012
Η ΝΗΣΤΕΙΑ
Η ΝΗΣΤΕΙΑ
Ο Μέγας Βασίλειος δίνει τον ακόλουθο ορισμό της νηστείας: «Νηστεία αληθινή είναι η αποξένωσις από το κακόν, η εγκράτεια της γλώσσης, η αποχή από τον θυμόν, ο χωρισμός από τας επιθυμίας, την καταλαλιάν, το ψεύδος και την ψευδορκίαν. Η στέρησις από αυτά είναι αληθινή νηστεία. Μέσα εις αυτά λοιπόν η νηστεία είναι αγαθόν».
Ο περιορισμός της νηστείας στην αποχή από φαγητά δεν είναι «αγαθόν»• μόνο νηστεία τού σώματος που συνοδεύεται από τον χωρισμό από τα πάθη λογίζεται αρετή. «Η αληθινή νηστεία είναι η αποξένωσις από τα κακά» επαναλαμβάνει ο Μ. Βασίλειος και παραπέμπει στο Ης. ξγ' 4-6' να λύσης τα δεσμά της αδικίας, μη νηστεύεις χάριν διαμάχης και έριδος. «Δεν τρώγεις κρέατα, αλλά τρώγεις τον άδελφόν σου• δεν πίνεις οίνον, αλλά δεν είσαι εγκρατής εις τας ύβρεις».
«Διότι ποίον είναι το όφελος εάν απέχης από τροφάς, αλλά τρώγεις δια των οφθαλμών την ακολασίαν της μοιχείας ή με την θέλησίν σου ακούεις δια των ώτων ματαίας και διαβολικάς φωνάς; Δεν ωφελεί καθόλου να απέχης από τροφάς, όμως να μην απέχης από την έπαρσιν της υψηλοφροσύνης, της κενοδοξίας και κάθε πάθους. Ή τι ωφελεί βεβαίως να είσαι εγκρατής εις τας τροφάς, αλλά να μην απέχης από πονηρούς λογισμούς... Ας γίνωμε λοιπόν εγκρατείς εις όλα αυτά, δια να μη έλθη ποτέ εις ημάς η κατηγορία τού Κυρίου, ότι διυλίζομεν τον κώνωπα και καταπίνομε την κάμηλον (Ματθ. κγ' 24)» (Μ. Βασίλειος).
Για τον Μ. Βασίλειο η νηστεία είναι παλαιότερη εντολή (Γέν. β' 17). Το «μη φάγετε», λέγει, είναι «νομοθέτημα νηστείας και εγκράτειας». Μετά από την πτώση όμως η νηστεία πήρε τη θέση τού ιατρού, γιατί συνδέεται με τη μετάνοια• είναι η μετάνοια τού σώματος! Εκείνος που νηστεύει δεν μιμείται την παρακοή της Εύας και δεν ακολουθεί τη συμβουλή τού φιδιού. Για τους πρωτόπλαστους η «νηστεία» ήταν το μέτρο που θα εδοκιμάζετο η σφοδρή επιθυμία των να μείνουν σε κοινωνία με τον Θεό. Μετά από την πτώση η νηστεία, που συνοδεύεται με την άσκηση των άλλων αρετών, αποτελεί θεμέλιο στο οποίο ο πνευματικός αθλητής στηρίζει τον πνευματικό του αγώνα.
(Μέγας Βασίλειος)
Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012
Περί Νηστείας
Περί Νηστείας
Ὅπως ἀκριβῶς νηστεύουμε ἀπό τίς τροφές, ἔτσι νά νηστεύει καί ἡ γλώσσα μας καί νά εἶναι μακριά ἀπό τήν καταλαλιά, ἀπό τό ψέμα, ἀπό τήν ἀργολογία, ἀπό τήν ἀποδοκιμασία τοῦ πλησίον, ἀπό τήν ὀργή καί γενικά ἀπό κάθε ἁμαρτία πού γίνεται μέ τή γλώσσα. Παρόμοια νά νηστεύουμε μέ τά μάτια μας, δηλαδή νά μήν κοιτάζουμε μάταια πράγματα, νά μήν πέφτουμε στήν «παρρησία» μέ τά μάτια, νά μήν κοιτάζουμε κάποιον μέ ἀναίδεια. Παρόμοια καί μέ τά χέρια καί τά πόδια νά ἐμποδίζουμε ἀπό κάθε κακό πράγμα. Καί νηστεύοντας ἔτσι (ὅπως λέει καί ὁ Μέγας Βασίλειος ὅτι νηστεία ἀληθής ἥ των κακῶν ἀλλοτρίωσις) θά ἔχουμε νηστεία δεκτή (ἀπό τόν Θεό) ἀφοῦ θά ἀπέχουμε ἀπό κάθε κακία πού διαπράττεται μέ ὅλες τίς αἰσθήσεις.
(Ἀββᾶ Δωροθέου, ἔργα ἀσκητικά, ιε΄Διδασκαλία)
Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012
ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ (Α)
ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ (Α)
Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε «ἀναμάρτητος κατά τήν φύσῃ καί αὐτεξούσιος κατά τήν θέληση…Εἶχε τήν ἐξουσία, βοηθούμενος ἀπό τήν θεία Χάρι, να μένῃ σταθερός στο αγαθό καί να προοδεύῃ. Εἶχε ὅμως καί τήν ἐξουσία να παρεκτράπῃ ἀπό τό καλό καί να καταλήξῃ στο κακό. Αὐτό τό παραχωρεῖ ὁ Θεός ἐξ αἰτίας του αὐτεξουσίου. Διότι δεν εἶναι ἀρετή ὅ,τι γίνεται δία τῆς βίας».(Ιωαν. Δαμασκ.ΕΠΕ 1,212)
Ὁ ἄνθρωπος ὅμως παρήκουσε τήν ἐντολή του Θεοῦ καί έτσι διάλεξε ἀντί τῆς Ζωῆς τόν θάνατο. Οἱ συνέπειες τῆς ἐπιλογῆς αὐτῆς ήταν οδυνηρές για ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Ὁ ἄνθρωπος μετά τήν πτώση βρέθηκε ἔξω ἀπό τόν Παράδεισο, δηλαδή μακριά ἀπό τόν Θεό. Ἡ ἁμαρτία τῶν πρωτοπλάστων εἶναι μεταδοτική σε κάθε άνθρωπο. Ὅλοι μας κουβαλάμε τήν προπατορική ἁμαρτία.
Ἁμαρτία εἶναι ἡ πνευματική ἀσθένεια του ἀνθρώπου. Εἶναι ἡ ἔξοδος του ἀνθρώπου ἀπό τό κατά φύσιν στο παρά φύσιν. Εἶναι ὁ χωρισμός του ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. Οἱ τρόποι τῆς ἁμαρτίας εἶναι: 1)ἑκουσίως, 2) ἀκουσίως, 3)ἐν γνώσει, 4)ἐν ἀγνοία καί 5)κατά διάνοιαν.
Τά στάδια τῆς ἁμαρτίας εἶναι: 1) η προσβολή, 2) ο συνδυασμός, 3) η συγκατάθεση, 4) η αἰχμαλωσία, 5) το πάθος.
Συνέπειες τῆς ἁμαρτίας εἶναι 1)ἡ στέρηση τῶν θείων ἀγαθῶν. Ὁ ἄσωτος υἱός τῆς παραβολῆς αἰσθάνεται τήν έλλειψη τῆς πατρικῆς ἀγάπης (ἤρξατο ὑστερεῖσθαι Λουκ.15, 14) 2)ἡ υποδούλωση στο αντίστοιχο πάθος.(«ὦ τις ἥττηται τοῦτο καί δεδούλωται» Β'Πέτρ2, 19) 3)ἡ ὀδύνη.«Ἡ μικρή ἐκείνη καί παράλογη ἡδονή προξενεῖ στην ψυχή συνεχῆ ὀδύνη» (Ιωάν. Χρυσόστ. ΕΠΕ 2, 582) 4)ὁ πνευματικός θάνατος. «οὕτω καί ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτούς νεκρούς μέν εἶναι τῇ ἁμαρτία, ζῶντας δέ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν»(Ρωμ. 6, 11)
• Ὅταν δέ ἦλθε τό πλήρωμα του χρόνου, ὁ Χριστός ενανθρώπησε για να θεραπευθῇ «τό μέγα τραῦμα, ὁ ἄνθρωπος» καί έγινε ὁ Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας.
Μετάνοια εἶναι τό μυστήριο, με τό οποίο συγχωροῦνται ἀπό τόν επίσκοπο ἤ τόν εντεταλμένο πνευματικό-ἱερέα όλες οἱ αμαρτίες πού έγιναν μετά τό Βάπτισμα. Προϋπόθεση του μυστηρίου εἶναι ἡ εἰλικρινής μετάνοια (ἀλλαγή νοῦ) καί ἡ καθαρῇ εξαγόρευση τῶν ἁμαρτιῶν. Ἡ Μετάνοια ὀνομάζεται καί δεύτερο Βάπτισμα.
Παραδείγματα Μετανοίας: 1)ὁ προφήτης Δαυΐδ, 2)ὁ ἀπόστολος Πέτρος, 3)ἡ ἁμαρτωλή του εὐαγγελίου, 4)ὁ λῃστής στο Σταυρό, 5) ὁ Ζακχαῖος, 6)ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, 7) Μωυσής ο Αιθίωπας, 8)ἡ πόρνη πού μετανόησε.
Καιρός Μετανοίας εἶναι ἡ παροῦσα ζωή «ἐν τῳ Ἅδῃ οὐκ ἔστη μετανοίᾳ». Γι' αὐτό παρακαλούμε τό Θεό:«πρίν ἡμᾶς εἰς τήν γῆν ἀποστρέψαι, ἀξίωσον πρός σε ἐπιστρέψαι» (Μ. ΒασίλειοςΕΠΕ 8, 166) καί«ἐλέησον ἡμᾶς τούς πταίοντας σοι πολλά, καθ' ἑκάστην ὥραν ὦ Χριστέ μου, καί δός πρό τέλους τρόπους του μετανοεῖν σοι»(Ἀναβαθμός β' ἤχου)
από το κατηχητικό των ενηλίκων Δευτέρα 12-11-2012
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως Αἰγύπτου
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως Αἰγύπτου
Γεννήθηκε τὴν 1η Ὀκτωβρίου τοῦ 1846 στὴ Σηλυβρία τῆς Θράκης ἀπὸ τὸν Δῆμο καὶ τὴν Βασιλικὴ Κεφάλα καὶ ἦταν τὸ πέμπτο ἀπὸ τὰ ἕξι παιδιά τους. Τὸ κοσμικό του ὄνομα ἦταν Ἀναστάσιος.
Μικρός, 14 ἐτῶν, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐργάστηκε ὡς ὑπάλληλος καὶ κατόπιν ὡς παιδονόμος στὸ σχολεῖο τοῦ Μετοχίου τοῦ Παναγίου Τάφου. Κατόπιν πῆγε στὴν Χίο, ὅπου, ἀπὸ τὸ 1866 μέχρι τὸ 1876 χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στὸ χωριὸ Λίθειο. Τὸ 1876 ἐκάρη μοναχὸς στὴ Νέα Μονὴ Χίου μὲ τὸ ὄνομα Λάζαρος καὶ στὶς 15 Ἰανουαρίου 1877 χειροτονήθηκε διάκονος, ὀνομασθεῖς Νεκτάριος, ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο (1860 – 1877), καὶ ἀνέλαβε τὴν Γραμματεία τῆς Μητροπόλεως.
Τὸ 1881 ἦλθε στὴν Ἀθήνα, ὅπου μὲ ἔξοδα τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Σωφρονίου Δ’ (1870 – 1899), σπούδασε Θεολογία καὶ πῆρε τὸ πτυχίο του τὸ 1885. Ἔπειτα, ὁ ἴδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τὸν χειροτόνησε τὸ 1886 πρεσβύτερο καὶ τοῦ ἔδωσε τὰ καθήκοντα τοῦ γραμματέα καὶ Ἱεροκήρυκα τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Διετέλεσε ἐπίσης πατριαρχικὸς ἐπίτροπος στὸ Κάιρο.
Στὶς 15 Ἰανουαρίου 1889, χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Ἡ δράση του ὡς Μητροπολίτου ἦταν καταπληκτικὴ καὶ ἕνεκα αὐτοῦ ἦταν βασικὸς ὑποψήφιος τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου Ἀλεξανδρείας. Λόγω ὅμως φθονερῶν εἰσηγήσεων (αἰσχρῶν συκοφαντιῶν), πρὸς τὸν Πατριάρχη Σωφρόνιο, ὁ ταπεινόφρων Νεκτάριος, γιὰ νὰ μὴ λυπήσει τὸν γέροντα Πατριάρχη, ἐπέστρεψε στὴν Ἑλλάδα (1889).
Διετέλεσε Ἱεροκήρυκας (Εὐβοίας) (1891 – 1893), Φθιώτιδος καὶ Φωκίδας (1893 – 1894) καὶ διευθυντὴς τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς στὴν Ἀθήνα (1894 – 1904).
Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Σωφρονίου (1899), ὁ Νεκτάριος ἐκλήθη νὰ τὸν διαδεχθεῖ, ἀλλὰ ὁ Ἅγιος ἀρνήθηκε. Στὰ κηρύγματά του, πλῆθος λαοῦ μαζευόταν, γιὰ νὰ «ρουφήξει» τὸ νέκταρ τῶν ἱερῶν λόγων του. Τὸ 1904 ἵδρυσε γυναικεία Μονὴ στὴν Αἴγινα, τῆς ὁποίας ἀνέλαβε προσωπικὰ τὴν διοίκηση, ἀφοῦ ἐγκαταβίωσε ἐκεῖ τὸ 1908, μετὰ τὴν παραίτησή του ἀπὸ τὴ Ριζάρειο Σχολή.
Ἔγραψε ἀρκετὰ συγγράμματα, κυρίως βοηθητικὰ τοῦ θείου κηρύγματος. Ἡ ταπεινοφροσύνη του καὶ ἡ φιλανθρωπία του ὑπῆρξαν παροιμιώδεις.
Πέθανε τὸ ἀπόγευμα τῆς 8ης Νοεμβρίου 1920. Τόση δὲ ἦταν ἡ ἁγιότητά του, ὥστε ἐπετέλεσε πολλὰ θαύματα, πρὶν ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸν θάνατό του. Ἐνταφιάστηκε στὴν Ι. Μονὴ Ἁγίας Τριάδος στὴν Αἴγινα.
Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν Ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἔγινε στὶς 3 Σεπτεμβρίου τοῦ 1953 καὶ στὶς 20 Ἀπριλίου τοῦ 1961 μὲ Πράξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διακηρύχθηκε Ἅγιος της Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα, ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ· ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπάς, τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.
Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012
ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΧΡΙΣΜΑΤΟΣ
ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΧΡΙΣΜΑΤΟΣ
Χρῖσμα εἶναι τό μυστήριο, δια του ὁποίου ὁ βαπτισμένος ἀφοῦ 'βγει ἀπό τήν κολυμβήθρα ἀμέσως χρίεται μέ τό Ἅγιο Μύρο καί ἔτσι λαμβάνει τά χαρίσματα του Ἁγίου Πνεύματος. Πρόκειται γιά πραγματική ἐπιφοίτηση του Ἁγίου Πνεύματος ὅπως τήν Πεντηκοστή. Τό Χρῖσμα εἶναι ἡ χειροτονία τῶν λαϊκῶν (γενική Ἱερωσύνη).
Θεία σύσταση: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθώς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὐ ἔμελλαν λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν» (Ἴωαν. ζ' 38-39). Εἶπε δηλαδή ὁ Κύριος ότι, όσοι θα πίστευαν σ΄ Αυτόν, θα έπαιρναν το Άγιο Πνεύμα. Αυτό δε ακριβώς το Άγιο Πνεύμα χορηγείται με το Μυστήριο του Χρίσματος. «προσηύξαντο περί αὐτῶν ὅπως λάβωσι Πνεῦμα Ἅγιον. ούπω γάρ ἦν ἐπ' οὐδενί αὐτῶν ἐπιπεπτωκός, μόνον δέ βεβαπτισμένοι ὑπῆρχον εἰς τό ὄνομα του Κυρίου Ἰησοῦ. τότε επετίθουν τάς χεῖρας ἐπ' αὐτούς, καί ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἅγιον». (Πραξ. 8, 15-17) «εἶπε πρός αὐτούς. εἰ Πνεῦμα Ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες; οἱ δέ εἶπον πρός αὐτόν. ἀλλ' οὐδέ εἰ Πνεῦμα Ἅγιον ἐστίν ἠκούσαμεν… ἀκούσαντες δέ ἐβαπτίσθησαν εἰς τό ὄνομα του Κυρίου Ἰησοῦ. καί ἐπιθέντος αὐτοῖς του Παύλου τάς χεῖρας ἦλθε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπ' αὐτούς, ἐλάλουν τέ γλώσσαις καί προεφήτευον». (Πραξ. 19,2-6)
Αἰσθητά σημεῖα: α) τό Ἅγιο Μύρο, β) ἡ χρίση τῶν μελῶν του σώματος, γ)οἱ λόγοι «σραγις δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου Ἀμήν», καί δ) ἡ εὐχή.
Μεταδιδόμενη Χάρη: Δία του μυστηρίου του Χρίσματος μεταδίδονται τά χαρίσματα του Ἁγίου Πνεύματος.
Χωρία ἐκ Π. Διαθ. 1)«εκχεώ ἀπό του πνεύματός μου ἐπί πᾶσαν σάρκα» (Ιωήλ 3, 1), 2)«…ἀναπαύσεται ἐπ' αὐτόν πνεῦμα Θεοῦ, σοφίας καί συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς καί ἰσχύος, πνεῦμα γνώσεως καί εὐσεβείας. ἐμπλήσει αὐτόν πνεῦμα φόβου Θεοῦ»(Ησ 11,2-3), 3)«…θά χρισθοῦν μέ μύρο. Ἡ ἀπόφαση αὐτή θά εἶναι γιά ὅλα τά ἔθνη» (Ησ 25,6-7), 4)«καί σεῖς θά ὀνομασθεῖτε ἱερεῖς Κυρίου καί λειτουργοί Θεοῦ»(Ἦσα 61,1-2,3) 5) «τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλης ἄπʼ ἐμοῦ» (Ψάλμ. 50)
Ἐκ τῆς Κ. Διαθ. 1)«ὁ δέ καρπός του Πνεύματος ἐστίν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθοσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια»(Γαλ. 5,22), 2) «ὑμεῖς δέ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαός εἰς περιποίησιν, ὅπως τάς ἀρετάς ἐξαγγείλητε του ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τό θαυμαστόν αὐτοῦ φῶς»(Α'Πέτρ 2,9), 3) «Διαιρέσεις δέ χαρισμάτων εἰσί, τό δέ αὐτό Πνεῦμα» (Α'Κορ 12, 4) 4) καί γάρ ἐν ἑνί Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἐν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καί πάντες εἰς ἐν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν» «καί γάρ τό σῶμα οὐκ ἔστιν ἐν μέλος, ἀλλά πολλά». (Α'Κορ 12,13-14) 5)«ὁ δέ βεβαιῶν ἡμᾶς σύν ὑμῖν εἰς Χριστόν καί χρίσας ἡμᾶς Θεός, ὁ καί σφραγισάμενος ἡμᾶς καί δούς τόν ἀρραβῶνα του Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν».(Β'Κορ. 1, 21-22), 6)«καί ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπό του Ἁγίου(του Χριστοῦ), καί οἰδατε πάντα»(Α'Ιωαν. 2,20)&(2,27), 7) «καί μή λυπῆτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιόν του Θεοῦ, ἐν ὧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως». (Ἐφεσίους 4,30), 8)«οὐκ οἴδατε ὅτι ναός Θεοῦ ἐστέ καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμίν;» (Ἅ΄Κορινθ. 3,16)
«Οἱ ἰδιότητες πού ἀποτυπώνονται πάνω μας ὡς δωρεά μέ τό μυστήριο τοῦ Χρίσματος συμπυκνώνονται στίς ἕξης τρεῖς: βασιλίας-ἱερέας-προφήτης». (π. Βασίλειος Θερμός, τό ξεχασμένο μυστήριο σελ. 36)
Πῶς γνωρίζει κάποιος ὅτι ἐργάζεται γιά τή διατήρηση τοῦ δώρου τοῦ Χρίσματος; Τηρώντας τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ: «Τό ἐκθαμβωτικόν Φῶς τῆς Θεότητος ἀντανακλᾶται ἐπί τοῦ ἐπιπέδου ἠμων ὑπό μορφήν ἐντολῶν» (Αρχ. Σωφρονίου, Περί προσευχῆς,1993, σελ.179)
«ὀνομαζόμαστε Χριστιανοί ἐπειδή χριόμαστε μέ ἔλαιο Θεοῦ»(Θεοφ. Ἀντ'.)
«Στό Χρῖσμα τῆς Πεντηκοστῆς τό Ἅγιο Πνεῦμα κατέρχεται πάνω μας καί σκηνώνει μέσα μας ὡς τό προσωπικό δῶρο του Χριστοῦ ἀπό τόν Πατέρα Του» (Αλεξ. Σμέμαν )
«Τό χάρισμα του καθενός ὑπάρχει χάριν τῶν ἄλλων. Τό Πνεῦμα εἶναι ὁ πνευματικός δεσμός μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ἡ ἑνοποιοῦσα δύναμη πού ἑνώνει τό σύνολο, ἡ δύναμη συνοχῆς στήν κοινότητα»(Δημ. Στανιλοάε).
Τό Χρῖσμα ἐπαναλαμβάνεται μόνο ὅταν ἐπιστρέψει κάποιος ἀπό αἵρεση.
από το κατηχητικό των ενηλίκων Δευτέρα 5-11-2012
Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012
ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ (ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΡΟΣ)
ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ (ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΡΟΣ)
• Ἡ Πίστη ὡς προϋπόθεση γιά το Βάπτισμα
1) «Ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται» (Μάρκ. 16, 16) Εἶναι ὁ λόγος γιά τον ὁποῖο ὁ ὑποψήφιος πρῶτα λέει το σύμβολο της πίστεως καί μετά εἰσέρχεται εἰς την κολυμβήθρα.
2) «Τί μέ δεῖ ποιειν ἴνα σωθῶ; οἱ δέ εἶπον· πίστευσον ἐπί τον Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καί σωθηση...καί ἐβαπτίσθη αὐτός καί οἱ αὐτοῦ πάντες» (Πράξεις 16,30-33)
• Εἶναι ἀναγκαῖο γιά τη σωτηρία καί εἰσάγει τον πιστό εἰς την ἐκκλησία.
1) «ἀπεκρίθη Ἰησοῦς ἀμήν ἀμήν λέγω σόι, ἐάν μή τίς γεννηθῆ ἐξ ὕδατος καί Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς την βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». (Ιωαν. 3, 5)
2) «ὅσοι γάρ εἰς Χρίστον ἐβαπτίσθητε, Χρίστον ἐνεδύσασθε». (Γαλατ. 3, 27)
3) «εἰ τίς μή λάβοι το Βάπτισμα, σωτηρίαν οὐκ ἔχει» (Κυρίλ. Ιεροσολ. κατηχ. 3, 10)
4) «μηδείς φαγέτω μηδέ πιέτω ἀπό της εὐχαριστίας ὑμῶν, ἀλλ' οἱ βαπτισθέντες εἰς το ὄνομα του Κυρίου» (Διδαχή 9, 5)
5) «τοῖς ούπο βεβαπτισμενοις οὐκ ενοικεί το Ἅγιον Πνεῦμα»(Κύρ. Αλεξ.εἰς Ιω20,17)
• Ὁ Νηπιοβαπτισμός ἐν τη Ἐκκλησία.
Ἐπειδή το Βάπτισμα εἶναι ἀπαραίτητο διά την εἴσοδο εἰς την Ἐκκλησία καί ἐπειδή ἐκτός της Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία, ἀπό των πρώτων χριστιανικῶν χρόνων βαπτίζονται καί νήπια διά νά μήν πεθάνουν ἀβάπτιστα. Ἤδη κατά την ἀποστολική παράδοση ἔχουμε ἐμμέσους ἐνδείξεις περί βαπτίσεως μικρῶν την ἡλικία ἀτόμων. Ἡ Καινή Διαθήκη ὁμιλεῖ περί βαπτίσεως ὁλόκληρων οἴκων. Οὕτως ἐβαπτίσθησαν ἡ Λυδία «καί ὁ οἶκος αὐτῆς» (Πράξ. 16, 15), ὁ δεσμοφύλαξ των Φιλίππων «καί οἱ αὐτοῦ πάντες» (Πραξ. 16, 33) καί «ὁ Στεφανά οἶκος» (Ἄ Κορινθ. 1, 16).
• Θεία Σύσταση
Ἡ παράδοση του μυστηρίου του Βαπτίσματος ἔγινε ἀπό τον ἴδιο τον Κύριο, μετά την Ἀνάσταση, εἰς τους μαθητάς μέ τους ἱδρυτικούς λόγους: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς το ὄνομα του Πατρός καί του Υἱοῦ καί του Ἁγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28, 19)
• Αἰσθητά σημεῖα
α) το νερό, β) ἡ τριττή κατάδυση στό νερό καί γ) οἱ λόγοι του ἱερέως «βαπτίζεται ὁ δοῦλος του Θεοῦ…» καί οἱ εὐχές.
• Ἡ Μεταδιδόμενη Θεία Χάρις
Ἡ μεταδιδομένη Θεία Χάρις 1) ἀπαλλάσσει τον ἄνθρωπο ἀπό την προπατορική ἁμαρτία καί ἀπό τίς προσωπικές μέχρι τη Βάπτιση ἁμαρτίες. (Πράξ.2, 38) καί 2)ἀναγεννᾶ, δικαιώνει καί σώζει αὐτόν. (Μάρκ. 16, 16 καί Τίτος 3, 5-7). Διά του Βαπτίσματος ἐξαφανίζεται τό σῶμα τῆς ἁμαρτίας. Τό μόνο πού παραμένει εἶναι ἡ ροπή (αἰτία) πρός ἁμαρτία. Ἡ ροπή αὐτή δέν εἶναι ἁμαρτία, ὅμως κινεῖ τον ἄνθρωπο πρός ἁμαρτία. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος διά του Βαπτίσματος ἐνδύεται την ἀπαστράπτουσαν προπτωτική της δόξης στολή.
• Συμβολισμοί
1) κολυμβήθρα: ἡ πνευματική μήτρα πού ἀναγεννᾶ τον ἄνθρωπο.2) ὕδωρ: σύμβολο ὄχι μόνο της σωματικῆς ἀλλά καί της ψυχικῆς καθάρσεως «ὕδωρ ἁγιασμοῦ». 3) γύμνωση: συμβολίζει τη γύμνωση τοῦ Χριστοῦ στό Σταυρό καί την προπτωτική ζωή τῶν πρωτοπλάστων ἐν τῶ Παραδείσῳ. 4) ἔλαιον: δηλώνει α) τον εγκεντρισμόν τοῦ ἀνθρώπου ἀπό αγριελαία εἰς καλλιελαία, β) ὅτι κλαρί ἐλιᾶς ἔφερε στήν κιβωτό τοῦ Νῶε το περιστέρι καί γ) το ξεγλίστρημα ἀπό τίς παγίδες (μεθοδίες) τοῦ διαβόλου. 5)τρεῖς καταδύσεις : ἡ τριήμερος ταφή καί ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ «συνταφέντες διά τοῦ Βαπτίσματος». 6) τριχοκουρία: ὁ ανακαινίσμος τοῦ ἀνθρώπου. 7) τα λευκά ἐνδύματα: σύμβολα της καθαρότητας. 8) ἡ λαμπάδα: ἡ φωτεινή ζωή τοῦ χριστιανοῦ. 9) ὁ Σταυρός: ὅτι ὅπως ὁ Χριστός ἔτσι καί ὁ νεοφώτιστος θά σηκώσει τόν δικό του Σταυρό στή νέα ζωή.
• Εκτακται μορφαί Βαπτίσματος
1) Βάπτισμα του μαρτυρίου ἤ Βάπτισμα αἵματος. «ὥσπερ οἱ βαπτιζόμενοι τοῖς ύδασιν, οὕτως καί οἱ μαρτυροῦντες τῶ ἱδίω λούονται αἵματι» (Ιωαν. Χρυσοστ. PG 50, 522) καί 2) Βάπτισμα ἀνάγκης πού γίνεται ἀπό λαϊκό ὀρθόδοξο (ἄνδρα ἤ γυναίκα) καί εἶναι α) το αεροβάπτισμα γιά νεογέννητο παιδί καί β) το κλινικό Βάπτισμα γιά ἀσθενεῖς πού κινδυνεύουν νά πεθάνουν (ἐπιχέουν ὕδωρ).
από το κατηχητικό των ενηλίκων Δευτέρα 29-10-2012
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012
Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012
Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012
Το Μυστήριο του Βαπτίσματος (Κατήχηση)
ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ (ΚΑΤΗΧΗΣΗ)
ΤΑΞΙΣ ΓΙΝΟΜΕΝΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ
ΤΑΞΙΣ ΓΙΝΟΜΕΝΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ
Εἶναι οἱ εὐχές πού λέγονται ἀμέσως πρό του ἁγίου βαπτίσματος στό νάρθηκα ἤ στό κάτω μέρος του ναοῦ. Ὁ ἱερεύς φέρει μόνο τό ἐπιτραχήλιό του καί τό βρέφος κρατεῖται ἀπό τον (ἤ την ) ἀνάδοχο μέ το πρόσωπο ἐστραμμένο πρός ἀνατολάς. (Στους πρώτους αιώνες ο κατηχούμενος στεκόταν ὄρθιος, ἡμίγυμνος καί ανυπόδυτος, πατώντας σέ τρίχινο ὕφασμα, ἔχοντας «ἄνω τάς χεῖρας»). Ὁ ἱερεύς ἐμφυσᾶ στό πρόσωπό του καί σφραγίζει μέ το χέρι σταυροειδῶς ἐκ τρίτου στό μέτωπο, στό στόμα καί στό στῆθος. Ἔπειτα ἔχει ἐπικείμενο τό δεξιό του χέρι στό κεφάλι του προσερχομένου, σύμβολο τῆς προστασίας τοῦ Θεοῦ καί ἀκολουθεῖ ἡ εὐχή «εἰς το ποιῆσαι κατηχούμενον», ὅπου ὁ ἄνθρωπος εἰσάγεται εἰς την τάξιν τῶν κατηχουμένων, γράφεται στό βιβλίο τῆς ζωῆς καί συμμετέχει στήν Θεία Λειτουργία (Λειτ. των κατηχουμένων). Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ( ἀρχές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς) ξεκινοῦσε ἡ ἐντατική κατήχηση καί ἐβαπτίζοντο τό Μ. Σάββατο (κατάλοιπο τῆς βάπτισης ἡ λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως).
ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΊ Ἤ ΑΦΟΡΚΙΣΜΟΊ : Ἀκολουθοῦν οἱ τρεῖς ἐξορκισμοί. Ἡ ἀνάγνωση τῶν ἐξορκισμῶν δέν εἶναι ἁπλό καί ἀνώδυνο ἔργο. Ὅπως ὁ κατηχούμενος, ἔτσι καί ὁ ἱερεύς πού ἐξορκίζει ἔρχεται σέ πάλη σῶμα μέ σῶμα μέ τίς σατανικές δυνάμεις πού ἐμφωλεύουν σέ κάθε ἀβάπτιστο ἄνθρωπο, ἔστω καί ἄν αὐτό εἶναι νήπιο. Ὁ ἅγιος Συμεών Θεσσαλονίκης καταλογίζει στούς ἀμελεῖς ἱερεῖς, πού δέν εἶπαν «μετά προσοχῆς τους ἀφορκισμούς», βαριά εὐθύνη, γιατί στό λόγο αὐτό ὀφείλονται οἱ δαιμονικές ἐνέργειες πού μετά το βάπτισμα ἐπηρεάζουν τούς χριστιανούς.
Ἀκόμα καί ὁ κατηχούμενος ἤ ὁ ἀνάδοχος πτύουν καί ἐμφυσοῦν τον Σατανᾶ κατά την ὥρα τῆς κατήχησης. Ἀφοῦ διαβαστοῦν οἱ ἐξορκισμοί ὁ ἱερεύς ἐμφυσᾷ τό στόμα, τό μέτωπο καί τό στῆθος αὐτοῦ σφραγίζων καί λέγων ἐκ τρίτου: «ἐξέλασον ἀπ' αὐτοῦ πᾶν πονηρόν καί ἀκάθαρτον πνεῦμα, κεκρυμμένον καί εφολεύον αὐτοῦ τῇ καρδίᾳ».
Ἔπειτα (στροφή πρός δυσμάς) ἀκολουθεῖ ἡ «ἀπόταξις», (στροφή πρός ἀνατολάς) ἡ «σύνταξις» καί ἡ «ὁμολογία της πίστεως». Ὅλα γίνονται τρις ὄχι μόνο γιά την τιμή τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλά καί γιά τό βέβαιο τοῦ πράγματος.(«ἀποτάσσῃ τῷ Σατανᾶ καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καί πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ καί πάσῃ τῇ λατρεία αὐτοῦ καί πᾶσι τῇ πομπῆ αὐτοῦ; Ἀποτάσσομαι»,«συντάσσῃ τῷ Χριστῶ ; Συντάσσομαι» καί «πιστεύης αυτώ; Πιστεύω Αὑτῷ ὡς Βασιλεῖ καί Θεῷ» καί ἀκολουθεῖ το Σύμβολο τῆς Πίστεως.). Αὐτές εἶναι πολύ σημαντικές ὑποσχέσεις (ὅρκοι) πού δίνει ὁ κατηχούμενος γιά τη νέα του ζωή. Αὐτές τις ὑποσχέσεις ἔχουμε δώσει ὅλοι.
Ἄς σημειώσουμε ἐδῶ καί τήν πολύ μεγάλη εὐθύνη πού ἔχει ὁ ἀνάδοχος (νουνός) ἀπέναντι στό βαπτιστικό του παιδί. Εἶναι ὁ πνευματικός του πατέρας διότι συνέβαλε στήν πνευματική του ἀναγέννηση.Εἶναι ἐγγυητής.
Από το κατηχητικό των ενηλίκων (Δευτέρα 22-10-2012)
Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012
Περί Προσευχής
Το τηλέφωνο του Γέροντα.
Ο Γέροντας έδωσε δώρο ένα κομποσκοίνι σε κάποιον προσκυνητή λέγοντας: Είναι το τηλέφωνο σου. Όταν είναι ανάγκη θα παίρνεις τηλέφωνο με αυτό!
Κύριε ʼΙησοῡ Χριστέ, ἐλέησόν με
Η ευχή αγιάζει.
Όταν η νοικοκυρά λέει την ευχή, κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, όλα αγιάζονται. Και το φαγητό της και αυτοί που τρώνε το φαγητό της.
π. Παΐσιος
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΩΝ 2012-2013
Κατηχητικά
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΩΝ
2012-2013
1) Κάθε Σάββατο πρωί ώρα 10 έως 11 τμήμα Δημοτικού μεικτό . Κατηχητής π. Δημήτριος Μπιλιανός.
2) Κάθε Σάββατο πρωί ώρα 11 έως 12 τμήμα Γυμνασίου-Λυκείου-Φοιτητών μεικτό. Κατηχητής π. Δημήτριος Μπιλιανός.
3) Κάθε Δευτέρα απόγευμα από ώρα 6 έως 7 παράκληση στον Άγιο Χαράλαμπο και από 7 έως 8 τμήμα ενηλίκων μεικτό. Κατηχητής π. Δημήτριος Μπιλιανός.
4) Κάθε Τετάρτη απόγευμα 4:30 έως 5:30 τμήμα γυναικών. Κατηχήτρια κα. Ασπασία Σπυροπούλου.
εκ του Ναού
Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012
ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Μαθηταί : Ἐν δέ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμός τῶν Ἑλληνιστῶν πρός τούς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονία τή καθημερινή αἵ χῆραι αὐτῶν. (Πράξ. στ΄1)
Σωζόμενοι : αἰνοῦντες τόν Θεόν καί ἔχοντες χάριν πρός ὅλον τόν λαόν. ὁ δέ Κύριος προσετίθει τούς σωζομένους κάθ ἡμέραν τή ἐκκλησία• (Πράξ. β΄47)
Κλητοί : αὐτοῖς δέ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τέ καί ΄Ἐλλησι, Χριστόν Θεοῦ δύναμιν καί Θεοῦ σοφίαν• (Ἅ΄ Κορινθ. α΄ 24)
Ἅγιοι : Ἀσπάσασθε πάντα ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ… ἀσπάζονται ὑμᾶς πάντες οἱ ἅγιοι,…(Φιλιπ. δ΄ 21-22)
Χριστιανοί : χρηματίσαι τέ πρώτον ἐν Ἀντιοχεία τούς μαθητᾶς Χριστιανοῦς. (Πράξ. ια΄26)
: ὁ δέ Ἀγρίππας πρός τόν Παῦλον ἔφη• ἐν ὀλίγω μέ πείθεις Χριστιανόν γενέσθαι. (Πράξ. κστ΄28)
: εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι, ὅτι τό τῆς δόξης καί δυνάμεως καί τό τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἔφ ὑμᾶς ἀναπαύεται• …εἰ δέ ὡς Χριστιανός, μή αἰσχυνέσθω, δοξαζέτω δέ τόν Θεόν (Α΄ Πετρ. δ΄ 14-16)
1. Χριστιανός ἐστίν ἀληθινός οἶκος Χριστοῦ λογικός, δί ἔργων ἀγαθῶν καί δογμάτων ὀρθῶν συνιστάμενος (Μέγας Ἀθανάσιος)
2. Μετά τήν ἐπιφάνειαν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ Χριστιανοί προσηγορεύθησαν οἱ πιστεύοντες. (Θεοδώρητος)
3. Γενώμεθα οὔν ἄξιοί της ἐπωνυμίας ἡ εἰλήφαμεν… Θέλω ὅπως μή μόνον λέγωμαι Χριστιανός, ἀλλά καί εὑρεθῶ ἐάν γάρ εὑρεθῶ καί λέγεσθαι δύναμαι. (Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος)
4. Χριστιανισμός ἐστί τῆς θείας φύσεως μίμησις. Τρία τα χαρακτηριζόμενα τοῦ Χριστιανοῦ τόν βίον ἐστί πράξις, λόγος, ἐνθύμιον. (Ἄγ. Γρήγ. Νύσσης)
5. Μόνον ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε,… ὅτι ὑμίν ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν (Φιλιπ. α΄ 27-29)
Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012
2 χρόνια από την θεμελίωση του νέου Ιερού Ναού
"Τήν Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου
ἐ.ἔ. μετά τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, οἱ Σεβασμιώτατοι
Ἀρχιερεῖς μετέβησαν στά Τσουκαλέϊκα, ὅπου ἔγινε ἡ θεμελίωση τοῦ Νέου Ἱεροῦ Ναοῦ
τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους στόν χῶρο ὅπου ἦταν ὁ παλαιός Ναός τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος
κατεστράφη ἀπό τόν σεισμό τῆς 8ης Ἰουνίου 2008.
Μετά ἀπό πολλές δυσκολίες μέ
τόν χῶρο, ἀφοῦ κάτω ἀπό τόν παλαιό Ναό βρέθηκαν Ρωμαϊκά Λουτρά καί ἄλλα
ἐμπόδια, τά ὁποῖα ξεπεράστηκαν, ἑτοιμάστηκε ὁ χῶρος ὅπου θά ἀνεγερθῇ ὁ
μεγαλοπρεπής πλέον Ἱερός Ναός τοῦ Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους.
Τόν Ἁγιασμό ἐτέλεσε ὁ Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, συμπροσευχομένων τῶν Σεβασμιωτάτων
Μητροπολιτῶν Ἄρτης κ. Ἰγνατίου, Γλυφάδος κ. Παύλου, Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου κ.
Ἱεροθέου καί Λαγκαδᾶ κ. Ἰωάννου καί πολλῶν Ἱερέων καί Διακόνων.
Παρά τίς κακές καιρικές συνθῆκες
καί τήν ξαφνική νεροποντή, πλῆθος κόσμου προσῆλθε στόν χῶρο ὅπου ἔγινε ἡ
θεμελίωση καί μέ ὀμπρέλες συμμετεῖχαν προσευχητικά στήν Τελετή. Παρόντες ἦσαν ὁ
Δήμαρχος Βραχνεΐκων κ. Βασίλειος Τογατζῆς καί Ἐκπρόσωποι τῶν λοιπῶν τοπικῶν
Ἀρχῶν καί Φορέων.
Ὁ Σεβασμιώτατος κατέβηκε στό
βάθος τοῦ ἑτοιμασμένου χώρου ὅπου ἐτοποθέτησε τόν θεμέλιο λίθο καί εὐλόγησε τήν
ἀπαρχή τῶν ἐργασιῶν.
Λόγῳ τῶν κακῶν καιρικῶν
συνθηκῶν, ὁ Σεβασμιώτατος περιορίστηκε σέ εὐχές γιά τήν καλή πορεία τῶν
ἐργασιῶν, ὥστε μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους,
νά ξανακτισθῇ ὁ Ἱερός Ναός. Ἐπίσης εὐχαρίστησε ὅλους ὅσοι συνετέλεσαν, ὥστε νά
φτάσωμε στήν ἡμέρα τῆς θεμελιώσεως."
Πηγή: i-m-patron.gr
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012
Ὑπερηφάνεια (κοσμική καί καλογερική)
Ὑπάρχει δέ καί κοσμική ὑπερηφάνεια καί καλογερική. Κοσμική ὑπερηφάνεια ἔχει κανείς ὅταν ὑπερηφανεύεται εἰς βάρος τοῦ ἀδελφοῦ του ὅτι εἶναι πιό πλούσιος, ἤ πιό ὄμορφος ἤ πιό καλοντυμένος ἤ πιό γενναῖος ἀπ’ αὐτόν. Ὅταν λοιπόν βλέπουμε ὅτι κενοδοξοῦμε μ’ αὐτά ἤ ὅτι τό μοναστήρι μᾶς εἶναι πιό μεγάλο ἤ πιό πλούσιο ἤ ὅτι ἔχουμε πολλούς ἀδελφούς, πρέπει νά ξέρουμε ὅτι βρισκόμαστε ἀκόμα στό στάδιο τῆς κοσμικῆς ὑπερηφάνειας. Συμβαίνει ὅμως πολλές φορές νά κενοδοξεῖ κανείς καί γιά μερικά φυσικά χαρίσματα. Νά τί ἐννοῶ. Κενοδοξεῖ ὅτι ἔχει καλή φωνή καί ψάλλει ὡραία, ἤ ὅτι εἶναι ἐπιτήδειος καί ἐργάζεται μέ ἐπιμέλεια καί ἀκρίβεια καί ὑπηρετεῖ ἄδολα. Αὐτά εἶναι πιό ἐξευγενισμένα ἀπό τά πρῶτα, ὅμως καί αὐτά ἀνήκουν στό χῶρο τῆς κοσμικῆς ὑπερηφάνειας. Καλογερική ὑπερηφάνεια ἔχει κανείς ὅταν κενοδοξεῖ ὅτι ἀγρυπνεῖ, ὅτι εἶναι νηστευτής, εὐλαβής, ἐνάρετος, σπουδαῖος. Συμβαίνει δέ πολλές φορές νά ταπεινώνεται κανείς γιά νά δοξαστεῖ.
(Αββά Δωροθέου, Έργα Ασκητικά, Διδασκαλία β΄,32)
Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012
Ύψωση Τιμίου Σταυρού
Εἰς τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια.
Ἦχος πλ. α'
Χαίροις ἀσκητικῶν
Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς εὐσεβείας τό ἀήττητον τρόπαιον, ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὅ τῶν πιστῶν στηριγμός, τό τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα, δι' οὗ ἐξηφάνισται, ἡ φθορά καί κατήργηται, καί κατεπόθη, τοῦ θανάτου ἡ δύναμις, καί ὑψώθημεν, ἀπό γῆς πρός οὐράνια, Ὅπλον ἀκαταμάχητον, δαιμόνων ἀντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Ὁσίων, ὡς ἀληθῶς ἐγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, ὁ δωρούμενος τῷ κόσμω τό μέγα ἔλεος.
Στίχ. Ὑψοῦτε Κύριον τόν Θεόν ἠμῶν καί προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίω τῶν ποδῶν αὐτοῦ.
Χαίροις o τοῦ Κυρίου Σταυρός, δί' οὗ ἐλύθη τῆς ἀρᾶς τό ἀνθρώπινον, τῆς ὄντως χαρᾶς σημεῖον, ὁ καταράσσων ἐχθρούς, ἐν τῇ σή ὑψώσει πανσεβάσμιε, ἠμῶν ἡ βοήθεια, Βασιλέων κραταίωμα, σθένος δικαίων, Ἱερέων εὐπρέπεια, ὁ τυπούμενος, καί δεινῶν ἐκλυτρούμενος, ράβδος ἤ τῆς δυνάμεως, ὑφ' ἧς ποιμαινόμεθα, ὅπλον εἰρήνης ἐν φόβω, ὁ περιέπουσιν Ἄγγελοι, Χριστοῦ θεία δόξα, τοῦ παρεχοντοςτῶ κόσμω τό μέγα ἔλεος.
Στίχ. Ὁ δέ Θεός Βασιλεύς ἠμῶν πρό αἰῶνος εἰργάστο σωτηρίαν ἐν μέσω τῆς γῆς.
Χαίροις o τῶν τυφλῶν ὁδηγός, τῶν ἀσθενούντων ἰατρός, ἡ ἀνάστασις, ἁπάντων των τεθνεώτων, ὁ ἀνυψώσας ἠμᾶς, εἰς φθοράν πεσόντας, Σταυρέ τίμιε, δί' οὗ διαλέλυται, ἡ φθορά καί ἐξήνθησεν, ἡ ἀφθαρσία, καί βροτοί ἐθεώθημεν, καί διάβολος, παντελῶς καταβέβληται, Σήμερον ἀνυψούμενον, χερσί καθορῶντές σε, Ἀρχιερέων ὑψοῦμεν, τόν ὑψωθέντα ἐν μέσω σου, καί σέ προσκυνοῦμεν, ἀρυόμενοι πλουσίως τό μέγα ἔλεος.
Δόξα... Καί νῦν... Ἦχος πλ. δ'
Ἰωάννου Μοναχοῦ
Ὅν πέρ πάλαι Μωϋσῆς, προτυπώσας ἐν ἐαυτῶ, τόν Ἀμαλήκ καταβαλῶν ἐτροπώσατο, καί Δαυϊδ ὁ μελωδός, ὑποπόδιον σοί βοῶν, προσκυνεῖσθαι διετάξατο, τίμιον Σταυρόν σου, Χριστέ ὁ Θεός, σήμερον ἁμαρτωλοί προσκυνοῦντες χείλεσιν ἀναξίοις, σέ τόν καταξιώσαντα παγῆναι ἐν αὐτῶ, ἀνυμνοῦντες βοῶμεν σοί, Κύριε σύν τῷ Ληστή τῆς βασιλείας σου ἀξίωσον ἠμᾶς.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος ἅ'
Σῶσον Κύριε τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Τῇ ἀθανάτῳ σου Κοιμήσει, Θεοτόκε Μήτηρ τῆς ζωῆς, νεφέλαι τοὺς Ἀποστόλους, αἰθερίους διήρπαζον, καὶ κοσμικῶς διεσπαρμένους, ὁμοχώρους παρέστησαν τῷ ἀχράντῳ σου σώματι, οἳ καὶ κηδεύσαντες σεπτῶς, τὴν φωνὴν τοῦ Γαβριήλ, μελῳδοῦντες ἀνεβόων· Χαῖρε κεχαριτωμένη, Παρθένε Μήτηρ ἀνύμφευτε, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· Μεθ᾽ὧν ὡς Υἱόν σου καὶ Θεὸν ἡμῶν, ἱκέτευε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κυριακή 12 Αυγούστου 2012
Ένας χρόνος από τα θυρανοίξια
Με τη βοήθεια του Θεού, τις πρεσβείες του προστάτου μας Αγίου Χαραλάμπους και τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ.Χρυσοστόμου πέρασε ένας χρόνος από τα θυρανοίξια που τελέστικαν από τον ποιμενάρχη μας στις 12-8-2011. Από τότε μέχρι σήμερα το ιερό έργο έχει προχωρήσει αρκετά.Οι ευχές όλων είναι να αποπερατωθεί σύντομα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)