Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Πώς να λέμε την Ευχή;


http://i1.ytimg.com/vi/dBqpSe7rL9E/hqdefault.jpg

Ο πλέον συνηθισμένος τρόπος είναι να λέμε την Ευχή είτε προφορικά είτε ψιθυριστά είτε από μέσα μας με τον ενδιάθετο λόγο, παντού και πάντοτε. Έτσι, στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο λέμε: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Όταν τρώμε, όταν περπατάμε και, ειδικότερα, όταν βρισκόμαστε μέσα στο ναό: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”.
Τον πρώτο καιρό πρέπει να λέμε την Ευχή προφορικά, με το στόμα ψιθυριστά, σεμνά και ταπεινά και μάλιστα όσο μπορούμε συχνότερα: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με… Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Γιατί η φωνή που βγαίνει από το στόμα, συγκεντρώνει τον νου πάνω στις λέξεις και έτσι ο νους με τη σειρά του αρχίζει σιγά-σιγά να τις προσέχει. Όπως λοιπόν δεν είμαστε αφηρημένοι μπροστά στον Πνευματικό ή σ’ ένα επίσημο πρόσωπο, έτσι και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να είμαστε αφηρημένοι όταν κάνουμε Ευχή, για ν’ αρχίσει ο τρόπος αυτός ν’ αποδίδει καρπούς. Γιατί, όσο πιο θερμή και πιο δυνατή είναι η Ευχή, τόσο και τα αποτελέσματά της είναι πιο θεάρεστα και πιο ωφέλιμα για την ψυχή μας.
Όταν επιμείνουμε πολύ στην προφορική Ευχή καθ’ όλη την ημέρα, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουμε, όσο θα περνάει ο καιρός, τόσο και πιο απαραίτητη θα την αισθανόμαστε, καθώς δημιουργείται μέσα μας ένα παράδοξο κλίμα γλυκύτητος και ειρήνης, τόσο που ακόμα και το στόμα γλυκαίνεται, σαν να έχει μέσα του μια γλυκιά καραμέλα που την πιπιλίζει διαρκώς: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…”. Έτσι αυθόρμητα πλέον επιθυμούμε και ζητούμε να λέμε την Ευχή, γιατί έχουμε γλύκα στο στόμα και στα χείλη γεύση μειλιού. Και τότε, βέβαια, για κανένα λόγο δε θέλουμε να σταματήσουμε το Όνομα του Χριστού. Όταν μας διακόπτουν για τον άλφα ή βήτα λόγο, αισθανόμαστε σαν να μας λείπει κάτι το πολύτιμο, γιατί η ψυχή αισθάνεται την έλλειψη της Ευχής και την αναζητεί. Μόλις όμως ξαναβρεί την ευκαιρία, αμέσως αρχίζει και πάλι: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…”
Η προφορική Ευχή είναι μεν στάδιο αρχαρίων -ων πρώτος ειμί εγώ- αλλά είναι και στάδιο εισαγωγικό για όλους εκείνους, που επιθυμούν εν Πνεύματι Αγίω να εργάζονται την Ευχή, όσο μπορούν, ώστε να δουν καλύτερες ημέρες στη ζωή τους, στην οικογένειά τους και στο περιβάλλον τους γενικότερα. Είναι δε επίμονος και απαραίτητη αρχή, για την επιτυχία του τελικού σκοπού, δηλαδή του αγιασμού του Ορθοδόξου χριστιανού, που πετυχαίνεται με την κατάκτηση της καρδιάς από το παντοδύναμο Όνομα του Ιησού Χριστού.
Ο χριστιανός, που λέει την Ευχή, πλουτίζει πνευματικά!!! Πλουτίζει όντως από τις θείες Τριαδικές δωρεές, αλλ’ όχι χωρίς κόπους, πειρασμούς και σκληρούς πνευματικούς αγώνες, που χρειάζονται, για να απαλλαγεί από τα μύρια πάθη που έχει μέσα του και κυρίως την ψωρό-υπερηφάνεια.
Τα παραδείγματα που υποδεικνύουν ότι η Ευχή είναι δυνατή και μέσα στον κόσμο, είναι πολλά και ζωντανά ανάμεσα στους χριστιανούς, που ζουν και αγωνίζονται φιλότιμα, εν Χριστώ.
Ο μακαριστός παπα-Χαράλαμπος, μέλος της συνοδείας του οσίου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή και προηγούμενος της Ι. Μ. Διονυσίου του Αγίου Όρους, διηγείτο από την προσωπική του πείρα ως Πνευματικού, τα εξής:
“Εξομολογώ κάποιο ανδρόγυνο από τη Θεσσαλονίκη. Έχουν τέτοια ακρίβεια, που τους θαύμασα. Πρόκειται πραγματικά για μια “κατ’ οίκον εκκλησία”.
Έχουν τρία παιδιά. Μόλις φύγουν τα παιδιά στο σχολείο και ο άνδρας για τη δουλειά, η γυναίκα κάθεται μια-δυο ώρες και λέει την Ευχή. Κατόπιν σηκώνεται, αρχίζει τις δουλειές του σπιτιού και εν τω μεταξύ η Ευχή, σαν μηχανή, δουλεύει ασταμάτητα, πότε με το στόμα και πότε με το νου. Ο άνδρας, μόλις γυρίσει από τη δουλειά, αμέσως θ’ αλλάξει και θα πάει λίγη ώρα για προσευχή και μελέτη. αυτή την τάξη συνήθισαν και τα παιδιά τους.
Μου έγραφε τις προάλλες η μάνα: “Τα παιδιά μας έμαθαν να λένε την Ευχή και στο σχολείο. Όταν γυρίζουν από το σχολείο, έχω τελειωμένες τις δουλειές και το φαγητό και κάθομαι ξανά στο προσευχητάρι. Τα παιδιά με περιέργεια με ρωτούν:
— Τι κάνεις εκεί, μαμά;
— Προσεύχομαι στο Χριστούλη για να μας φυλάει.
— Μαμά, μπορούμε κι εμείς να προσευχόμαστε μαζί σου;
— Βεβαίως, παιδιά μου. Ο Χριστούλης σας αγαπά και θέλει να μιλάτε μαζί Του.
Έτσι λοιπόν κάναμε συνήθεια και το μεσημέρι προσευχόμαστε όλοι μαζί δεκαπέντε-είκοσι λεπτά και ύστερα τρώμε.
Όταν το βράδυ γυρίσει και ο πατέρας τους, καθόμαστε όλοι μαζί. Άλλοτε διαβάζουμε μαζί βιβλία της Εκκλησίας, άλλοτε τους διηγούμαι ιστορίες.
Κάποτε μας τυχαίνει κανένας ξένος και μας χαλά λίγο τη σειρά. Ωστόσο, οι πιο πολλοί μάς έμαθαν και είτε έρχονται για ν’ ακούσουν καμιά ωφέλιμη κουβέντα είτε πάνε σε άλλους φίλους τους, που ταιριάζουν στα φρονήματα. Κάποιες φορές κανονίζουμε και μικρές οικογενειακές αγρυπνίες.
Την Κυριακή όλοι οικογενειακώς θα εκκλησιασθούμε και θα κοινωνήσουμε. Με τη Χάρη του Κυρίου, και τα παιδιά μας προσαρμόσθηκαν και μας ακολουθούν χωρίς προβλήματα. Παρόλο που οι φίλοι τους στο σχολείο δε νηστεύουν, όμως ευτυχώς δεν παρασύρονται”.
Τελειώνοντας, γράφει αυτή η χαριτωμένη γυναίκα:
“Κατ’ αυτόν τον τρόπο κυλά η ζωή μας. Αν και έχουμε πολλούς πειρασμούς από το φθόνο του εχθρού, όμως αισθανόμαστε ότι στο σπίτι μας βασιλεύει ο Χριστός και είμαστε πολύ χαρούμενοι και ευτυχισμένοι”.
Και καταλήγει ο αγιασμένος Γέροντας Χαράλαμπος:
“Να, τέκνον, ένα παράδειγμα από μέσα στον κόσμο, για να εννοήσεις ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Δίνει τη χάρη Του παντού.
“Η ευχή μέσα στον κόσμο”, π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου
ΠΗΓΗ: Χριστιανική Φοιτητική Δράση
 

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
Ἐν Πάτραις τῇ 20ῇ Μαρτίου 2014
Ἀριθμ. Πρωτ.: 461

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 205Η

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός
τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Μέσα στό πέλαγος τῆς χαρᾶς καί τῆς εὐφροσύνης τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, μέσα στό φῶς τῆς Ἀναστάσιμης ἐμπειρίας, ἑορτάζομε γιά μιά ἀκόμη φορά τήν νίκη τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου, τῆς ἀφθαρσίας ἐναντίον τῆς φθορᾶς, τῆς αἰωνιότητος ἐναντίον τῆς προσκαίρου βιοτῆς, καί μαζί μέ τόν Ἱερό Ὑμνογράφο, σαλπίζομε στίς ἐσχατιές τοῦ σύμπαντος:
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, Οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια».
Δέν ὑπάρχει λαμπρότερη ἡμέρα ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Κυριακή τῆς Ἀναστάσεως. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη γιορτή ἀπό τό Πάσχα. «Πᾶσα μέν ἡμέρα φαιδρά καί περίβλεπτος, ἡ δέ τῆς Ἀναστάσεως, πασῶν φαιδροτέρα καθέστηκεν» (Ἱερός Χρυσόστομος).
Σήμερα ἡ Εκκλησία τῆς Ἀναστάσεως, ὡραϊσμένη μέ τό τίμιο Αἷμα τοῦ Πασχαλίου Ἀμνοῦ, ἀπευθύνεται μέ τήν γλυκυτάτη γλῶσσα τῆς ἀγάπης πρός τά παιδιά της καί τούς μεταφέρει τό μήνυμα τῆς χαρᾶς, τῆς ἐλπίδος, τῆς αἰσιοδοξίας καί τῆς ὄντως ζωῆς:
«Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν, καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν, Χριστός ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας».
Ἔτσι καί μεῖς, μέ τήν καρδιά μας γεμάτη ἀπό ἀγάπη ἀπευθυνόμεθα σέ σᾶς, τά εὐλογημένα καί περιπόθητα τέκνα μας, καί μεταφέρομε τό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Φωτός καί τῆς Ἀναστάσεως.
Παιδιά μου,
· Ἐσεῖς πού ἐβιώσατε τήν ἀνθρώπινη μοναξιά καί ἐθεωρήσατε πρός καιρόν, ὅτι πορεύεσθε μόνοι στά μονοπάτια τῆς ζωῆς, ἀτενίσατε σήμερα Ἐκεῖνον πού ὑπόσχεται, ὅτι εἶναι πάντα μαζί μας καί εὐαγγελίζεται, «οὐ μή σέ ἀνῶ, οὐδ' οὐ μή σέ ἐγκαταλίπω» (Ἑβρ. ιγ', 5), καί ἀλλοῦ, «ἰδού ἐγώ μεθ' ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. βη', 20).
· Ἐσεῖς πού εἴδατε τά ὑλικά ἀγαθά νά γίνωνται σποδός ἐνώπιόν σας καί νά διαλύωνται κάτω ἀπό τά πόδια σας, βεβαιωθῆτε ἀπό Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος «οὐκ ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ» (Λουκ. θ', 58), ὅτι τόν φωτοφόρο τόπο τῆς ἀναπαύσεώς Του εὑρίσκει στίς καρδιές πού εἶναι ἀπηλλαγμένες ἀπό τά βάρη τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν.
· Ἐσεῖς πού πολύ ἐκοπιάσατε καί κοπιάζετε ἀπό τήν ἀγωνία γιά τήν πορεία τῆς ζωῆς σας καί σηκώνετε τό βαρύ της φορτίο, ἀκούσατε τόν λόγον τοῦ Ἀναστάντος Λόγου, ὁ Ὁποῖος ὑπόσχεται τήν μακαρία ἀνάπαυση: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς». (Ματθ. ια', 28).
· Ἐσεῖς πού ὑπομείνατε καί ὑπομένετε ποικίλους πειρασμούς ἀπό τόν μισόκαλο διάβολο, χαρῆτε σήμερα, διότι ἡττήθη κατά κράτος ὁ παμπόνηρος, ἀφοῦ «πάσης τῆς κτίσεως φαιδρυνομένης, σήμερον πενθήρη μόνον τόν διάβολον βλέπομεν. Ἡ γάρ ἡμετέρα χαρά τῶν δαιμόνων ἐστί συμφορά» (Ἱερός Χρυσόστομος).
· Ἐσεῖς πού προπέμψατε στήν αἰωνιότητα ἀγαπημένα σας πρόσωπα, εὐφρανθῆτε σήμερα, γιατί ὁ Ἀναστάς Κύριος βεβαιώνει, ὅτι εὑρίσκονται ἐκεῖ ὅπου «ἦχος καθαρός ἑορταζόντων». Οἱ μητέρες πού εἴδατε τά παιδιά σας νά φτερουγίζουν στόν οὐρανό, ἰδού ἕστηκεν ἐνώπιόν σας ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου, ἡ πρώτη Μυροφόρος, πού ἔλαβε ἀπό τόν Ἄγγελο τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Υἱοῦ της καί Θεοῦ ἡμῶν.
Ἀκούσατε πάντες ρῆμα καινόν καί φωνή ἀγαλλιάσεως:
«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾅδου τήν καθαίρεσιν». (Ἀπό τόν Κανόνα τῆς Ἑορτῆς), καί «τό ἄπληστον τοῦ θανάτου κεχαλίνωται στόμα, οἱ θνητοί δέ ὡς ἀδρανῆ λοιπόν καί πρόσκαιρον γελῶσι τόν θάνατον» (Ἱερός Χρυσόστομος).
· Ἀδελφοί μου, αὐτή τήν πανευφρόσυνη ὥρα καί ἁγία ἡμέρα, κατά τήν ὁποία «ἥλιος διασκεδάζει γνόφον, διώκει δέ νύκτα φωτοφόρος ἡμέρα... καί πάντα χαρᾶς καί φαιδρότητος γέμει.» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος), σᾶς ἐναγκαλίζομαι ὅλους μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη καί σᾶς εὔχομαι ἀπό τά τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μου, οἱ καρδιές σας, τά σπίτια σας, τά πάντα νά πλημμυρίσουν ἀπό τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως καί τήν οὐράνια εὐφροσύνη, πού βιώνουν οἱ Υἱοί τῆς Ἀναστάσεως, οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί σᾶς καλῶ νά κραυγάσωμε μαζί μέ τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο πανηγυρικῶς καί εὐφροσύνως:
«Ὦ Πάσχα, τό μέγα καί ἱερόν καί παντός τοῦ κόσμου καθάρσιον! Ὦ Λόγε Θεοῦ καί Φῶς καί Ζωή καί Σοφία καί Δύναμις! Ὦ Λόγε νοούμενε καί ἄνθρωπε θεούμενε, ὅς πάντα φέρεις ἀναδησάμενος τῷ ρήματι τῆς δυνάμεώς σου... Ὦ Πάτερ καί Λόγε καί Πνεῦμα τό Ἅγιον. Σοί πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί κράτος, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων».
Παιδιά μου εὐλογημένα, σᾶς ἀσπάζομαι ἐν φιλήματι ἁγίῳ καί σᾶς ἀπευθύνω τόν Πασχάλιο χαιρετισμό,

Χριστός Ἀνέστη!
Τά ἔτη σας ἀναστάσιμα, εὐλογημένα καί πολλά.
      
Ἅγιον Πάσχα 2014

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

  Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Εσπερινός Αγάπης


Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Τα Άγια Πάθη



Αντίφωνον ΙΕ' Ήχος πλ. β'

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι τήν γήν κρεμάσας.(εκ γ'). Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο τών Αγγέλων Βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τόν ουρανόν έν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τόν Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη, ο Νυμφίος τής Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο Υιός τής Παρθένου. Προσκυνούμέν σου τά Πάθη Χριστέ.(εκ γ'). Δείξον ημίν, καί τήν ένδοξόν σου Ανάστασιν.


Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα, ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μὴ τῷ ὕπνῳ κατενεχθής, ἵνα μῄ τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καὶ τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῇς, ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός, δυνάμει του Σταυρού σου ἐλέησον ἡμᾶς. 

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

Ὧ πανύμνητε Μῆτερ, 
ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων Ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον, 
δεξαμένη τὴν νὺν προσφοράν, 
ἀπὸ πάσης ῥύσαι συμφορὰς ἅπαντας, 
καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τοὺς σοὶ βοῶντας, 
Ἀλληλούϊα.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...