Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

O Ευαγγελισμός της Θεοτόκου


Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου-Εθνική εορτή

«ν δ τ μην τ κτ πεστάλη γγελος Γαβριλ π το Θεο ες πόλιν τς Γαλιλαίας, νομα Ναζαρτ, πρς παρθένον μεμνηστευμένην νδρ, νομα ωσφ, ξ οκου Δαυδ, κα τ νομα τς παρθένου Μαριάμ.  κα εσελθν γγελος πρς ατν επε· Χαρε, κεχαριτωμένη· Κύριος μετ σο· ελογημένη σ ν γυναιξίν.   δ δοσα διεταράχθη π τ λόγ ατο, κα διελογίζετο ποταπς εη σπασμς οτος.  κα επεν γγελος ατ· Μ φοβο, Μαριάμ· ερες γρ χάριν παρ τ Θε.  κα δο συλλήψ ν γαστρ κα τέξ υόν, κα καλέσεις τ νομα ατο ησον.  οτος σται μέγας κα υἱὸς ψίστου κληθήσεται, κα δώσει ατ Κύριος Θες τν θρόνον Δαυδ το πατρς ατο,  κα βασιλεύσει π τν οκον ακβ ες τος αἰῶνας, κα τς βασιλείας ατο οκ σται τέλος.  επε δ Μαριμ πρς τν γγελον· Πς σται μοι τοτο, πε νδρα ο γινώσκω; κα ποκριθες γγελος επεν ατ· Πνεμα γιον πελεύσεται π σέ κα δύναμις ψίστου πισκιάσει σοι· δι κα τ γεννώμενον γιον κληθήσεται υἱὸς Θεο. κα δο λισάβετ συγγενς σου κα ατ συνεληφυα υἱὸν ν γήρει ατς, κα οτος μν κτος στν ατ τ καλουμέν στείρ·  τι οκ δυνατήσει παρ τ Θε πν ῥῆμα. επεν δ Μαριάμ· δο δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατ τ ῥῆμά σου. κα πλθεν π' ατς γγελος»(Λουκάς 1, 26-38).


Τ περμάχ στρατηγ τ νικητήρια,
ς λυτρωθεσα τν δεινν εχαριστήρια,
ναγράφω σοι Πόλις σου Θεοτόκε.
λλ᾿ ς χουσα τ κράτος προσμάχητον,
κ παντοίων με κινδύνων λευθέρωσον,
να κράζω σοι· Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.



Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Περί του Τιμίου Σταυρού



Περί το Τιμίου Σταυρο
Προτυπώσεις κ τς Παλαις Διαθήκης

ράβδος το Μωυσέως «κα σ παρον τ ράβδ σου κα κτεινον τν χερά σου π τν θάλασσαν κα ρξον ατήν, κα εσελθάτωσαν ο υο ᾿Ισραλ ες μέσον τς θαλάσσης κατ τ ξηρόν.    (ξοδος 14, 16)


Το ξύλο που γλύκανε τα νερά της Μερρά  «βόησε δ Μωυσς πρς Κύριον, κα δειξεν ατ Κύριος ξύλον, κα νέβαλεν ατ ες τ δωρ, κα γλυκάνθη τ δωρ (Έξοδος 15,25)


Τά χέρια το Μωυσέως  «α δ χερες Μωυσ βαρεαι· κα λαβόντες λίθον πέθηκαν π᾿ ατόν, κα κάθητο π᾿ ατο, κα ᾿Ααρν κα Ωρ στήριζον τς χερας ατο, ντεθεν ες κα ντεθεν ες· κα γένοντο α χερες Μωυσ στηριγμέναι ως δυσμν λίου.  (ξοδος 17, 11-13)


χάλκινος φις «κα επε Κύριος πρς Μωυσν· ποίησον σεαυτ φιν κα θς ατν π σημείου, κα σται ἐὰν δάκ φις νθρωπον, πς δεδηγμένος δν ατν ζήσεται. κα ποίησε Μωυσς φιν χαλκον κα στησεν ατν π σημείου, κα γένετο ταν δακνεν φις νθρωπον, κα πέβλεψεν π τν φιν τν χαλκον κα ζη (ριθμοί 21,8-9)  

κ τς Καινής Διαθήκης
1.      «κα καθς Μωϋσς ψωσε τν φιν ν τ ρήμ, οτως ψωθναι δε τν υἱὸν το νθρώπου»(Ιωαν. 3, 14)
2.      «τν δ ησον φραγελλώσας παρέδωκεν να σταυρωθ.» (Ματθ. 27, 26)
3.       «σσον σεαυτν κα κατάβα π το σταυρο» (Μαρκος 15, 30)
4.       «Κα τε πλθον π τν τόπον τν καλούμενον Κρανίον, κε σταύρωσαν ατν» (Λουκάς 26, 33)
5.      «τότε ον παρέδωκεν ατν ατος να σταυρωθ. Παρέλαβον δ τν ησον κα γαγον· κα βαστάζων τν σταυρν ατο ξλθεν ες τν λεγόμενον κρανίου τόπον, ς λέγεται βραϊστ Γολγοθ, που ατν σταύρωσαν» (Ιωαν. 19, 16-18)
6.       « λόγος γρ το σταυρο τος μν πολλυμένοις μωρία στί, τος δ σζομένοις μν δύναμις Θεο στι.» (Α΄Κορινθ. 1, 18)
7.       «μο δ μ γένοιτο καυχσθαι ε μ ν τ σταυρ το Κυρίου μν ησο Χριστο, δι' ο μο κόσμος σταύρωται κγ τ κόσμ.» (Γαλατας 6, 14)
8.      «νν δ κα κλαίων λέγω, τος χθρος το σταυρο το Χριστο, ν τ τέλος πώλεια, ν θες κοιλία κα δόξα ν τ ασχύν ατν, ο τ πίγεια φρονοντες» (Φιλιπ 3, 18-19)


κ τν Πατέρων
«Τό κεφάλαιον τν γαθν, δι’ καί ζμεν καί δι’ σμέν. Πάντα δι’ ατο τελεται τά καθ’ μας. Μετά πολλς της πίστεως γχαράττειν ατόν δε. Προηγήσεται τς μέρας κείνης. δου πύλας νέωξεν, φαρμάκων δηλητηρίων περιεγένετο, τήν γν ορανόν ποίησεν, τούς νθρώπους γγέλους εργάσατο. Τό καύχημα μων σταυρός καί παρρησία καί στέφανος πας»(γ ωάν. Χρυσόστομος ΕΠΕ 11,190-196)

«Τόν τίμιον Σταυρόν προσκυνομεν ν τό Δεσποτικόν ξετανίσθη Σμα καί τό το κόσμου καθάρσιον νέβλησεν» (Φώτιος Κωνσταντινουπόλεως)
«Μή τοινυν παισχυνθώμεν μολογσαι τόν σταυρωμένον. πί μετώπου μετά παρρησίας δακτύλοις σφραγίς καί πί πάντων  γινέσθω Σταυρός· πί ρτων βιβρωσκομένων καί πί ποτηρίων πινομένων, ν εσόδοις, ν ξόδοις, πρό το πνου κοιταζομένοις καί διανισταμένοις καί δεύουσι καί ρεμούσι· μέγα φιλακτήριον, δωρεάν διά τούς πένητας, χωρίς καμάτου διά τούς σθενες, πειδή καί παρά Θεο χάρις σημεον πιστν καί φόβος δαιμόνων» (γ. Κύριλλος εροσολύμων ΙΓ΄Κατήχηση)

Μία μέρα γύριζα πό τό χωράφι καί περνώντας ξω πό τό κκλησάκι το γίου Γεωργίου βλέπω ναν σαταν ξαπλωμένο. Τόν ρωτάω, τί κάνεις σύ  δ; Καί μο παντ «γώ κάθομαι δ διά νά μήν φήνω κανένα νά κάνη τόν σταυρό του»  (πό τό βιβλίο Πάπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης κδ. ρθοδόξου Κυψέλης σέλ. 308)

Ύμνος
ν φωνας λαλάξωμεν, ν δας μεγαλύνωμεν, τν Σταυρν τν τίμιον, σπαζόμενοι, κα πρς ατν κβοήσωμεν· Σταυρ πανσεβάσμιε, καθαγίασον μν, τς ψυχάς κα τ σώματα, τ δυνάμει σου, κα παντοίας κ βλάβης ναντίων, διατήρησον τρώτους, τος εσεβς προσκυνοντάς σε. (στιχηρό αίνων Κυριακής Σταυροπροσκυνήσεως)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...