Δες περισσότερα ΕΔΩ
πηγή: https://anastasiosk.blogspot.com/
Δες περισσότερα ΕΔΩ
πηγή: https://anastasiosk.blogspot.com/
Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΑΙ ΕΣΩΣΕ ΕΚΑΤΟΜΜΎΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ .... ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΓΟΝΆΤΙΣΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥ : "ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΑ , ΘΕΛΩ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ " !!! ΠΡΑΓΜΑΤΙ Ο ΙΔΕΟΛΟΓΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΤΟΤΕ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ "ΠΑΚΕΤΟ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ " ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ , ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΝΑ Β' ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ . Ο ΑΘΛΗΤΗΣ ΠΟΥ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΤΕ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΑΝ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ ΚΑΘΩΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΖΉΣΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΙΝΔΎΝΕΥΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ , ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΡΙΣΚΑΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ .
Το 1946 ο 36χρονος Στέλιος Κυριακίδης αποφάσισε να συμμετάσχει στον
περίφημο πεντηκοστό Διεθνή Μαραθώνιο της Βοστώνης(42.195μ) μετά απο τιμητική
πρόσκληση των διοργανωτών.
Η σύζυγός του έσπευσε να τον αποθαρρύνει αφού λόγω της Κατοχής ήταν
αδύναμος και υποσιτισμένος. Είχε πέντε χρόνια να αγωνιστεί. Ο ίδιος όμως είχε
πάρει την απόφασή του...πουλώντας προσωπικά του αντικείμενα και μετά απο πολλές
και αγωνιώδεις προσπάθειες , ο Κυριακίδης κατάφερε τελικά να επιβιβαστεί σε
αεροπλάνο για την Αμερική και στις 4.4. 1946 έφτασε στην Βοστώνη. Οι
γιατροί των αγώνων βλέποντάς τον αδύναμο εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους και
δίστασαν για το αν έπρεπε να του δώσουν άδεια να συμμετάσχει. Στην ουσία
φοβόντουσαν για την ίδια του την ζωή.
Ο Στέλιος όμως δεν δεχόταν κουβέντα και δήλωνε αποφασιστικά: "¨Ηρθα
για να τρέξω για επτά εκατομμύρια πεινασμένους Έλληνες και θα τρέξω!" Ετσι
υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση ότι παίρνει ο ίδιος την ευθύνη για τον εαυτό
του.
Στις 20 Απριλίου του 1946 δόθηκε η εκκίνηση του φημισμένου 50ου μαραθωνίου
της Βοστώνης με μεγάλο φαβορί τον Αμερικανό Τζόνι Κέλι.
Ο Έλληνας μαραθωνοδρόμος έτρεξε με την γνωστή του τακτική(ξεκινούσε χαλαρά
για να κρατά δυνάμεις και επιτάχυνε μετά το μέσο της διαδρομής).
Με την δύναμη της ψυχής του, κατάφερε να είναι μπροστά στα τελευταία
χιλιόμετρα. Δεν του επιτρεπόταν να μη νικήσει...
΄Ενας ηλικιωμένος μετανάστης στην διαδρομή έτρεχε κοντά του και του έδινε
κουράγιο φωνάζοντάς του:" Για την Ελλάδα Στέλιο μου! Για τα παιδιά
σου!!!"
Οι κουβέντες αυτές έδωσαν κουράγιο στον Στέλιο και μ'όλα τα σωματικά του
αποθέματα κατάφερε να φτάσει στην νίκη, φωνάζοντας στον τερματισμό:
"FOR GREECE!!!"
Ο χρόνος του 2.29.27 αποτέλεσε τον καλύτερο χρόνο στην Ευρώπη και για 22
χρόνια τον καλύτερο στην Ελλάδα.
Ο Κέλυ όταν ρωτήθηκε γιατί δεν κατάφερε να κερδίσει απάντησε: Πώς θα
μπορούσα να κερδίσω ποτέ έναν τέτοιο αθλητή? Εγώ έτρεχα για τον ευατό μου
κι'αυτός για μια ολόκληρη πατρίδα..!"
Η νίκη του προκάλεσε πάταγο! Οι Αμερικανοί έσπευσαν να του δώσουν χρήματα
και να του προτείνουν να μείνει στις ΗΠΑ. Ο ίδιος όμως άφησε άφωνο ακόμη και
τον πρόεδρο της Αμερικής Τρούμαν όταν τον ρώτησε τι θα ήθελε να του προσφέρει
ως δώρο.
" Για μένα δεν θέλω τίποτα! Μόνο για την Ελλάδα βοήθεια!"
Έμεινε στην Αμερική και για ένα μήνα πάλεψε να μαζέψει βοήθεια για την
πατρίδα...
Καθώς η νίκη του είχε συγκινήσει τους Αμερικάνους και τους ομογενείς, το
ποσό που κατάφερε να συγκεντρώσει έφθασε τα 250.000 δολάρια (τεράστιο ποσό για
την εποχή) ενώ η οικογένεια Λιβανού έστειλε έξι πλοία με είδη πρώτης ανάγκης
στην δοκιμαζόμενη Ελλάδα.
Η βοήθεια αυτή ονομάστηκε" Πακέτο Κυριακίδη"
Στις 23 Μαίου 1946, ο Κυριακίδης επέστεψε στην Ελλάδα , όπου τον περίμεναν
ένα εκατομμύριο Έλληνες για να τον υποδεχτούν με τιμές ήρωα ενώ για πρώτη φορά
μετά την κατοχή, φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη προς τιμή του!
Δακρυσμένος κατά την διάρκεια της επίσημης τελετής στους Στύλους το
Ολυμπίου Διός δήλωνε:
"Eίμαι υπερήφανος που είμαι Έλλην!"
Πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1987 και τάφηκε στον Πύργο Κορινθίας.
ΠΗΓΗ Πολιτεία Αγάπης στο viber.
Ο αφανής και καλός αγωνιστής Γεώργιος Οικονόμου πού γεννήθηκε σ' ένα μικρό ορεινό χωριό των Καλαβρύτων από το 1954 υπήρξε διακεκριμένο μέλος τής Α.Σ.Π., τής όποιας υπήρξε και μέλος του Διοικ. Συμβουλίου (1969-1993). Παρότι εφήρμοσε εις την ζωήν του το «λάθρα βιώσας», το όνομά του ήτο γνωστό εις την πόλι των Πατρών όπου έζησε και έδρασε ως ενεργό μέλος τής στρατευόμενης Εκκλησίας του Χριστού. «Αγαπητέ Γεώργη. Χάρηκα πού επικοινωνούμε μετά τόσο καιρό έστω και για θέμα κάθε άλλο παρά ευχάριστο...» του έγραφε μεταξύ άλλων σε μία επιστολή του ό κ. Κων/νος Στεφανόπουλος (νυν Πρόεδρος Ελληνικής Δημοκρατίας).
Ό δίχως ράσο καλόγερος τής «ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ ΠΑΤΡΑΪΚΗΣ» ήτο αγνός, ταπεινός, φιλακόλουθος και το πρόσωπο του ήτο πάντοτε ίλαρόν με σεμνότητα και συγκατάβασιν. Κανόνας στη ζωή του υπήρξε το Ευαγγέλιο, και ό βίος του ήτο το ζωντανό κήρυγμα του Ευαγγελίου. Συνεπής στη πίστη του, άνθρωπος τής μελέτης τής Γραφής και μέτοχος των μυστηρίων τής Εκκλησίας, ήτο με έμπρακτη αγάπη ειρηνικός, μειλίχιος, ήσυχος. Μόνο εις ένα πράγμα ήτο φλεγόμενος ζηλωτής, εις την πίστιν. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήτο το έντονο ομολογιακό στοιχείο.
«Κάποια ημέρα ό πολυσέβαστος και μακαριστός π. Γερβάσιος ανέθεσε ρητά τα κατηχητικά σχολεία και την λειτουργία τής θερινής κατασκηνώσεως στα Συχαινά στον Γεώργιο Οικονόμου. Αφού τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε μπροστά στην εικόνα τής Θεοτόκου, του είπε:
—Αυτά πού λες - εννοώντας την αποδοχή του Γ. Οικονόμου - τα λες στην Παναγία! Και συνέχισε:
—Στα χέρια σου παίρνεις το έργο αυτό. Αν είναι φυτεία του Θεού θα ζήση! Εάν όχι, θα σβήσει! Τοιουτοτρόπως ό Γ. Οικονόμου ανέλαβε την ευθύνη τής συνεχίσεως του Κατηχητικού έργου τής Άναπλ. Σχολής και, ειδικότερα, των Κατηχ. Σχολείων και τής Κατασκηνώσεως».
Ό ασκητής και κατηχητής των Πατρών Γεώργιος Οικονόμου (1917- 1993), πνευματικός βλαστός και υπεράξιος μαθητής του π. Γερβασίου. Ανάλωσε την άσπιλο ζωή του εις την διακονία του Κυρίου και της Εκκλησίας και με υποδειγματική αφοσίωση και σύνεση ιερουργούσε τα Κατηχητικά Σχολεία ποδηγετώντας την νεότητα.
Ό πνευματικός βλαστός και γνήσιος μαθητής του Άγιου Γερβασίου διεκρίθη ιδιαιτέρως εις την ορθόδοξο χριστιανική κατήχησι χωρίς να έχει σπουδάσει σε θεολογική Σχολή και χωρίς να είναι κάτοχος πτυχίου Εκκλησιαστικής Σχολής. Οι μαθηταί πού γεύτηκαν την ευεργετική παρουσία του, βλέποντας στον πρόσωπο του την εφαρμοσμένη θεολογία - «Ειδικότερα θεολόγος ει, αληθώς προσεύξη, και ει αληθώς προσεύξη, θεολόγος ειδικότερα» -, απέκτησαν πλήρη θεολογική παιδεία, θεολόγος δεν μπορεί να είναι κανείς, αν ή καρδία του δεν άγιασθή και ή ζωή του δεν εκπέμπη το άρωμα τής άγιότητος. Είναι γεγονός, ότι μερικοί πού υπερηφανεύονται για την διανοητικότητά τους, όλα αυτά τα θεωρούν κινέζικα. Και τούτο διότι δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι στην Αλήθεια δεν πάει κανείς με τον ορθολογισμό του και την γνώσι του, αλλά με την πλούσια σε πνευματικό περιεχόμενο καρδιά. «Μακάριοι οι καθαροί την καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. 5,8).
Ό φλογερός και φιλότιμος αυτός εργάτης του Ευαγγελίου, πού ζούσε άπλα και πίστευε ορθόδοξα είχε μέσα του φωτιά θεϊκή και ένθεο ζήλο. «Μέσα στον ετερόκλητο περιβάλλον τής «Πειραϊκής - Πατραϊκής» ήταν για πολλούς και για τέσσερες δεκαετίας ένας φάρος. Μια θαρραλέα φωνή. Ένα στήριγμα. Ένας δείκτης πορείας προς το «μέγα Φως» (Ματθ. 4,16)61. «Πολλοί ήσαν εκείνοι, νέοι συνήθως στην ηλικία εργαζόμενοι στον χώρο τής «Π.Π.», πού χάρις στον παράδειγμα και την προτροπή του, έλκύσθηκαν στη ζωή του Πνεύματος και κάθισαν στα θρανία των Κατηχητικών του μαθημάτων στην οδό Παπαφλέσσα ή άλλου».
Ως κατηχητής πολλές ψυχές στήριξε, πλήθος ανθρώπων τις συνειδήσεις αφύπνισε, πολλούς πλανεμένους οδήγησε στον δρόμο του Θεού και στον μυστήριο τής μετανοίας. Με ψυχή γεμάτη από πίστη στον θεό δούλεψε με την καρδιά του και προσέλκυσε εις τα δίκτυά του τούς δυσκολότερους ιχθύς, νέους τής εποχής μας πού ήσαν ό φόβος και ό τρόμος τής Πατραϊκής κοινωνίας. Τα εκκλησάκια του Άγιου Μάρκου Ευγενικού στη Παγώνα, των Αγίων Χρύσανθου και Δαρείας στον Γηροκομείο και του Άγ. Κοσμά του Αιτωλού στην Έγλύκάδα, ή αίθουσα κηρυγμάτων κοντά στον Αγ. Ιωάννη Πράτσικα και ό Σύλλογος Χριστιανικής Δράσεως «ό Άγιος Μάρκος ό Ευγενικός» πού έφτιαξε είναι και αυτά μάρτυρες των πνευματικών αγώνων του, τής ιεραποστολικής του δράσεως, τής φλεγόμενης από αγάπη προς το Χριστό και τον άνθρωπο καρδιάς του, τής λιτής και παρθενικής ζωής του, τής ανιδιοτελείας και του ηρωικού του φρονήματος. «Ή δουλειά πού κάνει ό Γεώργιος Οικονόμου, δεν γίνεται πουθενά στην Ελλάδα» είπε ό Παν/τος Καθηγούμενος τής Αγιορείτικης Ί. Μονής Γρηγορίου Άρχιμ. π. Γεώργιος Καψάνης.
Ό Κύριος ανέπαυσε την ψυχή του σε αναστάσιμη περίοδο. Έφυγε σε ηλικία 76 ετών την Κυριακή τής Πεντηκοστής του 1993. Την νεκρώσιμη ακολουθία διάβασε στον ναό τής Άγιας Ταβιθά στην Α.Σ.Π. ό Μητροπολίτης Πατρών κ. Νικόδημος, ό οποίος εκφώνησε και επικήδειο λόγο εξαίροντας όπως έπρεπε τα χαρίσματα και την Ιεραποστολική του δραστηριότητα. Το σκήνωμά του το έθαψαν εις την Ιερά Μονή Γηροκομείου Πατρών.
ΒΙΒΛ. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΦΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΟΗΣ.
πηγή: ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2023
Ἀριθμ. Πρωτ.: 160
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 433ή
Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ
Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν
Παιδιά μου εὐλογημένα,
«Ἀνέτειλε καί πάλιν ἡμέρα λαμπρά καί πανευφρόσυνος. Ἀναστάσεως ἡμέρα, Πάσχα ἱερόν, Πάσχα τερπνόν, ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον… ».
Τά πρόσωπα λάμπουν, οἱ καρδιές εὐφραίνονται καί γιορτάζουν τό δικό τους, μοναδικό, ἀνεπανάληπτο, χαρμόσυνο, κοσμοσωτήριο πανηγύρι.
Μαζί μας ἀγάλλεται ὃλος ὁ κόσμος. Ὁλόκληρη ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ καταλάμπεται ἀπό τίς ἀναστάσιμες λαμπηδόνες τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός, τό ὁποῖον ἀνέτειλε καί πάλιν ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο, θαυμαστό σημεῖο τῆς ἀπείρου ἀγάπης τοῦ σαρκί Παθόντος καί ἐκ Τάφου ἀνατείλαντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἱερός Ὑμνογράφος πανηγυρικά καί διαχρονικά κραυγάζει: «Νῦν πάντα πλεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια».
Ὁ ὡραιότατος αὐτός καί βαθειά θεολογικός ὓμνος τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀποδίδει τό μέγα μήνυμα τῆς Ἑορτῆς, ἀφοῦ τό σκοτάδι διαλύθηκε καί ὃλα φωτίστηκαν ἀπό τό Ἃγιο ἀναστάσιμο Φῶς. Λύθηκαν τά δεσμά τῶν ἀπ’ αἰῶνος πεπεδημένων. Ἐλευθερώθηκαν οἱ ψυχές ἀπό τοῦ ἃδου τίς φυλακές. Νικήθηκε ὁ ἃδης. Καταργήθηκε ὁ θάνατος.
Αὐτό μᾶς τό βεβαιώνουν οἱ Μυροφόρες Γυναῖκες μέ πρώτη τήν Παναγία καί οἱ ἃγιοι Ἀπόστολοι, ὡς αὐτόπται καί μάρτυρες τῶν φρικτῶν καί κοσμοσωτηρίων γεγονότων. Αὐτό κηρύττουν οἱ Ἃγιοι Πατέρες καί Διδάσκαλοι. Αὐτό ὑπογράφουν, βαφαῖς ἐρυθραῖς, μέ τό αἷμα τους δηλαδή, οἱ ἃγιοι Μάρτυρες ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων. Αὐτό ἀποπνέουν τά ἂφθαρτα καί τά ἂλλα μυρίπνοα τῶν Ἁγίων Λείψανα. Αὐτό μαρτυρεῖ ἡ ἀναστάσιμη, διαχρονικά, ἐμπειρία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Αὐτό μαρτυροῦν τά μνήματα τῶν κεκοιμημένων μέ τά ἀναμμένα καντήλια καί τά κεριά τῆς Ἀναστάσεως, μέσα στά ὁποῖα, πρός καιρόν, ἀναπαύονται τά σώματα τῶν μεταστάντων, ἀναμένοντας τήν κοινήν Ἀνάσταση.
Αὐτό διακηρύττει ἡ παρουσία μυριάδων ἀνθρώπων σήμερα, πού κρατώντας τίς λαμπάδες μέ τό Ἃγιο Φῶς, ὃπως ἐμεῖς αὐτή τήν ὣρα, ψάλλουν, γεγονυῖα τῇ φωνῇ, τόν ἐπινίκιο παιᾶνα, «Χριστός Ἀνέστη, ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
Αὐτή ἡ ἀναστάσιμη ἰαχή ἀκούεται καί ἀπό τά συντρίμμια τοῦ φρικτοῦ δυστυχήματος τῶν Τεμπῶν, πού τόσο μᾶς πλήγωσε, ὃπως καί ὃλον τόν κόσμο. Ναί αδελφοί μου, αὐτό ἀκούεται ἀπό τά στόματα δεκάδων νέων καί μεγαλυτέρων, πού ἀπό αὐτό τό τόπο, μαρτυρικῶς, φτερούγισαν στόν οὐρανό πρό τοῦ Πάσχα καί ἢδη βιώνουν μετά τῶν Ἁγίων τήν ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως, βεβαιώνοντας τούς γονεῖς καί τούς οἰκείους των γιά τήν ἀθάνατη καί ἀτελεύτητη ζωή.
Ὃλοι αὐτοί, οἱ ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων κεκοιμημένοι, ἀκολουθοῦντες στόν ἀναστάσιμο πανηγυρισμό, τόν μέγα τῆς Ἀναστάσεως ὑμνολόγον, ἃγιον Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, καταγελώντας τόν θάνατο, μέ ἐπινίκια φωνή πού σεισμό παγκόσμιο προκαλεῖ, κραυγάζουν:
«Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον;
Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος;
Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.
Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες.
Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι.
Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται.
Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος».
Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,
«Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία, ἑορτῶν ἑορτή καὶ πανήγυρις ἐστι πανηγύρεων!…»
Ἂς χαροῦμε τήν μεγάλη αὐτή Γιορτή. Ἂς ἀφήσωμε τήν καρδιά μας νά πλημμυρίσῃ ἀπό τό ἀναστάσιμο Φῶς καί ἂς ἐναγκαλισθοῦμε ὁ ἓνας τόν ἂλλον μέ ἀγάπη. «Εἲπωμεν ἀδελφοί καί τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς, συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει».
Αὐτήν τήν ὣρα προσευχόμεθα καί ἀναστάσιμα ἀσπαζόμεθα, τούς ὃπου γῆς ἐμπεριστάτους ἀδελφούς μας. Τούς ζώντας τήν φρίκη τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία, τούς φέροντας τήν ὀδύνη τῶν σεισμῶν στήν Τουρκία καί Συρία καί ὃλους ὃσοι, παντί τρόπῳ, ἀπ’ ἂκρου εἰς ἂκρον τῆς γῆς δοκιμάζονται.
Πρός τούς Ὁμογενεῖς Ἀδελφούς μας, τούς ἀπό περάτων ἓως περάτων τῆς Οἰκουμένης τήν Ἑλλάδα μεγαλύνοντας καί τήν Ὀρθοδοξίαν, ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, φυλάσσοντας, ἀναστασίμως ἀπό τήν Ἀποστολική πόλη τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, ὃ τε Μητροπολίτης, ὁ Ἱερός Κλῆρος καί ἃπας ὁ εὐσεβής Λαός κατασπαζόμεθα.
Ἀδελφοί μου καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ἡ ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως δέν προσφέρεται ἁπλῶς γιά ἓνα συναισθηματικό, ἐθιμικό ἑορτασμό, ἀλλά εἶναι ἡ ἐμπειρία τῆς ὂντως Ζωῆς καί τῆς οὐρανίου ἀτελευτήτου χαρᾶς καί ἀθανασίας.
Σᾶς ἐναγκαλίζομαι ὃλους μέ ὃλη μου τήν ἀγάπη, σᾶς ἀσπάζομαι ἀναστάσιμα καί εὒχομαι, τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ἀναστάσιμη χαρά, ἡ εἰρήνη καί ἡ ἀγάπη, νά καταυγάζουν διά παντός τήν ζωή σας, εἰς ἒτη πολλά, χαριτωμένα, Ἀναστάσιμα καί κατά πάντα εὐλογημένα.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Μέ τήν εὐκαιρία τῆς κατ' ἒτος συνάξεως τῶν Ἐνοριτῶν, τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους Τσουκαλεΐκων καί τῆς προσφορᾶς τοῦ γεύματος ἀγάπης, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, μίλησε μέ λόγια ἀπό καρδίας πρός τόν Ἱερέα καί τούς Ἐνορίτας καί ἐξέφρασε τήν βαθειά του συγκίνηση γι' αὐτή τήν θαυμάσια σύναξη ἀγάπης καί συμπνοίας τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στούς κόπους καί τήν θυσιαστική ἐργασία, τοῦ Ἱερέως π. Δημητρίου Μπιλιανοῦ, τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου, τῆς Ἐρανικῆς Ἐπιτροπῆς, τοῦ Προέδρου τῆς Κοινότητος καί ὃλων τῶν κατοίκων τοῦ χωριοῦ, γιά τήν ἀνέγερση τοῦ περικαλλοῦς Ναοῦ, μετά τήν ὁλοσχερῆ καταστροφή τοῦ παλαιοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἀπό τόν σεισμό τοῦ 2008, ὁ ὁποῖος κατέστρεψε στήν Μητρόπολή μας 80 Ἱερούς Ναούς.
Ἀνεφέρθη στήν συνεργασία ὃλων, μέ τήν Ἱερά Μητρόπολή μας, ἀλλά καί στήν ἐπίμονη καί ἐπίπονη προσπάθεια τοῦ ἱδίου, ὣστε νά ἐξασφαλισθοῦν οἱ ἀπαραίτητες ἂδειες ἀπό τίς ἁρμόδιες ὑπηρεσίες καί νά ξεπεραστοῦν οἱ δυσκολίες, λόγῳ ἀρχαιολογικῶν εὑρημάτων, σέ συνεργασία ἀγαστή μετά τῆς ἁρμοδίας Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας. Ἐπίσης ἐμνήσθη τῶν κόπων γιά τήν ἐξασφάλισιν τῆς χρηματοδοτήσεως ἀπό τό ΤΑΣ (Tαμεῖον ἀποκαταστάσεως σεισμοπλήκτων). Ὃμως ἐστάθη στούς νύκτα καί ἡμέρα κόπους τοῦ δραστηρίου Ἱερέως καί τῶν Συνεργατῶν του καί ὃλων τῶν εὐσεβῶν Τσουκαλέων, ὣστε νά εὑρεθοῦν τά χρήματα , ὣστε νά περατωθῇ, ὁ περικαλλῆς Ἱερός Ναός τοῦ Μεγαλομάρτυρος Χαραλάμπους.
Ἰδιαίτερη βαρύτητα ἒδωσε ὁ Σεβασμιώτατος στό ἐπιτελούμενο θαυμάσιο, λειτουργικό, πνευματικό, κοινωνικό, φιλανθρωπικό ἒργο στήν Ἐνορία.
Ἡ Ἐνορία, ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος, εἶναι τό κύτταρο τῆς Ἐκκλησίας. Καλλιεργοῦνται πνευματικά οἱ ἂνθρωποι, ζοῦν τήν Μυστηριακή ζωή, στόν Ἱερό Ναό. Ὁ Ἱερεύς εἶναι ὁ πνευματικός πατήρ. Ὃλοι εἶναι μιά οἰκογένεια. Χαίρουν ὁ ἓνας μέ τήν χαρά τοῦ ἂλλου. Λυποῦνται ὁ ἓνας μέ τήν λύπη τοῦ ἃλλου. Ζοῦν ἀγαπῶντες καί ἀγαπωμένοι, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στήν Ἐνορία εἰκονίζεται ἡ καθ' ὃλου Ἐκκλησία.
Ἒχομε ἀνάγκη, ἐσημείωσε μέ ἒμφαση ἀπό τά ζωντανά κύτταρα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς.
Ἒχομε ἀνάγκη δηλαδή, ἀπό ζωντανές Ἐνορίες.
Συγχαίρομε τούς δραστηρίους Ἱερεῖς μας, πού ἐργάζονται μέ ἱερό ζῆλο καί ἱεραποστολικό φρόνημα γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Τούς ἐπαινοῦμε γιατί ἀγωνίζονται γιά τήν διατήρηση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς καί Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας.
Παρεκάλεσε τέλος ὃλους, νά ζοῦν πνευματική καί ἐνάρετη ζωή, νά πλαισιώνουν στό ὃλο ἐνοριακό ἒργο τόν καλό τους Ἱερέα καί νά συνεχίσουν τήν φροντίδα τους γιά τήν ἀποπεράτωση τῆς ἁγιογραφήσεως τοῦ λαμπροῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὣστε νά χαίρωνται εὑρισκόμενοι ἐντός αὐτοῦ, ὡς εἰς οὐρανόν.
Τόν Σεβασμιώτατο εὐχαρίστησε ἐκ μέρους ὃλων τῶν Ἐνοριτῶν ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Μπιλιανός, ὃπως ἒπραξε καί γιά ὃλους τούς συνεργάτας του καί τούς Ἐνορίτες του καί ὃλους ὃσοι ἒρχονται ἀρωγοί, στό ἐπιτελούμενο, στήν Ἐνορία, πολυσχιδές ἒργο.
πηγή : ROMFEA.GR