Κυριακή 6 Ιουνίου 2021

Γεώργιος Ξ. Οικονόμου. Ο συνεργάτης του Πατρός Γερβασίου Παρασκεύοπουλου.

 

Εκοιμήθη  εν Κυρίω στις 6 Ιουνίου 1993


Ο αφανής και καλός αγωνιστής Γεώργιος Οικονόμου πού γεννήθηκε σ' ένα μικρό ορεινό χωριό των Καλαβρύτων από το 1954 υπήρξε διακεκριμένο μέλος τής Α.Σ.Π., τής όποιας υπήρξε και μέλος του Διοικ. Συμβουλίου (1969-1993). Παρότι εφήρμοσε εις την ζωήν του το «λάθρα βιώσας», το όνομά του ήτο γνωστό εις την πόλι των Πατρών όπου έζησε και έδρασε ως ενεργό μέλος τής στρατευόμενης Εκκλησίας του Χριστού. «Αγαπητέ Γεώργη. Χάρηκα πού επικοινωνούμε μετά τόσο καιρό έστω και για θέμα κάθε άλλο παρά ευχάριστο...» του έγραφε μεταξύ άλλων σε μία επιστολή του ό κ. Κων/νος Στεφανόπουλος (νυν Πρόεδρος Ελληνικής Δημοκρατίας).

Ό δίχως ράσο καλόγερος τής «ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ ΠΑΤΡΑΪΚΗΣ» ήτο αγνός, ταπεινός, φιλακόλουθος και το πρόσωπο του ήτο πάντοτε ίλαρόν με σεμνότητα και συγκατάβασιν. Κανόνας στη ζωή του υπήρξε το Ευαγγέλιο, και ό βίος του ήτο το ζωντανό κήρυγμα του Ευαγγελίου. Συνεπής στη πίστη του, άνθρωπος τής μελέτης τής Γραφής και μέτοχος των μυστηρίων τής Εκκλησίας, ήτο με έμπρακτη αγάπη ειρηνικός, μειλίχιος, ήσυχος. Μόνο εις ένα πράγμα ήτο φλεγόμενος ζηλωτής, εις την πίστιν. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήτο το έντονο ομολογιακό στοιχείο.

«Κάποια ημέρα ό πολυσέβαστος και μακαριστός π. Γερβάσιος ανέθεσε ρητά τα κατηχητικά σχολεία και την λειτουργία τής θερινής κατασκηνώσεως στα Συχαινά στον Γεώργιο Οικονόμου. Αφού τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε μπροστά στην εικόνα τής Θεοτόκου, του είπε:

—Αυτά πού λες - εννοώντας την αποδοχή του Γ. Οικονόμου - τα λες στην Παναγία! Και συνέχισε:

—Στα χέρια σου παίρνεις το έργο αυτό. Αν είναι φυτεία του Θεού θα ζήση! Εάν όχι, θα σβήσει! Τοιουτοτρόπως ό Γ. Οικονόμου ανέλαβε την ευθύνη τής συνεχίσεως του Κατηχητικού έργου τής Άναπλ. Σχολής και, ειδικότερα, των Κατηχ. Σχολείων και τής Κατασκηνώσεως».

Ό ασκητής και κατηχητής των Πατρών Γεώργιος Οικονόμου (1917- 1993), πνευματικός βλαστός και υπεράξιος μαθητής του π. Γερβασίου. Ανάλωσε την άσπιλο ζωή του εις την διακονία του Κυρίου και της Εκκλησίας και με υποδειγματική αφοσίωση και σύνεση ιερουργούσε τα Κατηχητικά Σχολεία ποδηγετώντας την νεότητα.

Ό πνευματικός βλαστός και γνήσιος μαθητής του Άγιου Γερβασίου διεκρίθη ιδιαιτέρως εις την ορθόδοξο χριστιανική κατήχησι χωρίς να έχει σπουδάσει σε θεολογική Σχολή και χωρίς να είναι κάτοχος πτυχίου Εκκλησιαστικής Σχολής. Οι μαθηταί πού γεύτηκαν την ευεργετική παρουσία του, βλέποντας στον πρόσωπο του την εφαρμοσμένη θεολογία - «Ειδικότερα θεολόγος ει, αληθώς προσεύξη, και ει αληθώς προσεύξη, θεολόγος ειδικότερα» -, απέκτησαν πλήρη θεολογική παιδεία, θεολόγος δεν μπορεί να είναι κανείς, αν ή καρδία του δεν άγιασθή και ή ζωή του δεν εκπέμπη το άρωμα τής άγιότητος. Είναι γεγονός, ότι μερικοί πού υπερηφανεύονται για την διανοητικότητά τους, όλα αυτά τα θεωρούν κινέζικα. Και τούτο διότι δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι στην Αλήθεια δεν πάει κανείς με τον ορθολογισμό του και την γνώσι του, αλλά με την πλούσια σε πνευματικό περιεχόμενο καρδιά. «Μακάριοι οι καθαροί την καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. 5,8).

Ό φλογερός και φιλότιμος αυτός εργάτης του Ευαγγελίου, πού ζούσε άπλα και πίστευε ορθόδοξα είχε μέσα του φωτιά θεϊκή και ένθεο ζήλο. «Μέσα στον ετερόκλητο περιβάλλον τής «Πειραϊκής - Πατραϊκής» ήταν για πολλούς και για τέσσερες δεκαετίας ένας φάρος. Μια θαρραλέα φωνή. Ένα στήριγμα. Ένας δείκτης πορείας προς το «μέγα Φως» (Ματθ. 4,16)61. «Πολλοί ήσαν εκείνοι, νέοι συνήθως στην ηλικία εργαζόμενοι στον χώρο τής «Π.Π.», πού χάρις στον παράδειγμα και την προτροπή του, έλκύσθηκαν στη ζωή του Πνεύματος και κάθισαν στα θρανία των Κατηχητικών του μαθημάτων στην οδό Παπαφλέσσα ή άλλου».

Ως κατηχητής πολλές ψυχές στήριξε, πλήθος ανθρώπων τις συνειδήσεις αφύπνισε, πολλούς πλανεμένους οδήγησε στον δρόμο του Θεού και στον μυστήριο τής μετανοίας. Με ψυχή γεμάτη από πίστη στον θεό δούλεψε με την καρδιά του και προσέλκυσε εις τα δίκτυά του τούς δυσκολότερους ιχθύς, νέους τής εποχής μας πού ήσαν ό φόβος και ό τρόμος τής Πατραϊκής κοινωνίας. Τα εκκλησάκια του Άγιου Μάρκου Ευγενικού στη Παγώνα, των Αγίων Χρύσανθου και Δαρείας στον Γηροκομείο και του Άγ. Κοσμά του Αιτωλού στην Έγλύκάδα, ή αίθουσα κηρυγμάτων κοντά στον Αγ. Ιωάννη Πράτσικα και ό Σύλλογος Χριστιανικής Δράσεως «ό Άγιος Μάρκος ό Ευγενικός» πού έφτιαξε είναι και αυτά μάρτυρες των πνευματικών αγώνων του, τής ιεραποστολικής του δράσεως, τής φλεγόμενης από αγάπη προς το Χριστό και τον άνθρωπο καρδιάς του, τής λιτής και παρθενικής ζωής του, τής ανιδιοτελείας και του ηρωικού του φρονήματος. «Ή δουλειά πού κάνει ό Γεώργιος Οικονόμου, δεν γίνεται πουθενά στην Ελλάδα» είπε ό Παν/τος Καθηγούμενος τής Αγιορείτικης Ί. Μονής Γρηγορίου Άρχιμ. π. Γεώργιος Καψάνης.

Λίγο πριν καλέσει ό Θεός τον άείμνηστο άνδρα για την αιωνιότητα είπε: «Δεν είναι άνθρωποι εδώ. Ότι και να λέμε σωστό, το στραβώνουν. Δεν αφήνουν τίποτα ίσιο. Ή Πάτρα είναι ή χειροτέρα και βρωμοτέρα πόλις τής Ελλάδος. Δεν τούς ξέρεις τούς Πατρινούς ακόμη καλά και ούτε να τούς μάθεις. Ή Πάτρα είναι πηγάδι τυφλό για τούς ανόητους».

Ό Κύριος ανέπαυσε την ψυχή του σε αναστάσιμη περίοδο. Έφυγε σε ηλικία 76 ετών την Κυριακή τής Πεντηκοστής του 1993. Την νεκρώσιμη ακολουθία διάβασε στον ναό τής Άγιας Ταβιθά στην Α.Σ.Π. ό Μητροπολίτης Πατρών κ. Νικόδημος, ό οποίος εκφώνησε και επικήδειο λόγο εξαίροντας όπως έπρεπε τα χαρίσματα και την Ιεραποστολική του δραστηριότητα. Το σκήνωμά του το έθαψαν εις την Ιερά Μονή Γηροκομείου Πατρών.

ΒΙΒΛ. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΦΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΟΗΣ.

πηγή: ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Σάββατο 1 Μαΐου 2021

ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.

  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

 


ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2021

Ἀριθμ. Πρωτ.:  127

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 379η

 

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

 

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Παιδιά μου εὐλογημένα,

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια…».

Μέσα σέ κλῖμα οὐράνιας εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως, ἡ σύμπασα κτίσις, ἑορτάζει τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τί κι’ ἂν οἱ ἐχθροί τῆς ἀληθείας πανηγύρισαν, θεωρήσαντες ὃτι πρός στιγμήν ἐνίκησαν τόν Δυνατό καί κραταιό Κύριο˙ τί κι’ ἂν τόν Tάφο μέ λίθον ἐκάλυψαν, τί καί ἂν κουστωδίαν ἐτοποθέτησαν γιά τήν φύλαξή Του!

Ἡ Ζωή ἐκ τοῦ Τάφου ἀνέτειλε. Ἡ ἀναστάσιμη χαρά πλημμύρισε τόν οὐρανό καί τή γῆ. Τό ἀναστάσιμο καί ἀνέσπερο  φῶς διέλυσε τά σκοτάδια τοῦ θανάτου. Ὁ ἅδης καταργήθηκε, οἱ νεκροί ἐλευθερώθηκαν, ἡ κτίσις ὃλη  φωτίστηκε καί ἀνακαινίστηκε. «Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει, ὃτι Χριστός ἀνέστη καί ἅδης ἐσκυλεύθη».

Τό ἀναστάσιμο πανηγύρι ἂρχισε καί συνεχίζεται λαμπρό, διαλύοντας τήν ἀπιστία καί διαψεύδοντας τούς υἱούς τῆς ἀπωλείας, οἱ ὁποῖοι ἠθέλησαν καί θέλουν νά ἀμφισβητήσουν τήν ἀλήθεια, ὃτι «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου καί ἐπλήρωσε τά σύμπαντα εὐωδίας». Αὐτό τό πανηγύρι τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, θά κρατήσῃ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος καί εἰς αἰῶνας αἰώνων.

Τόν ἀναστάσιμον Ὓμνο σαλπίζει ὁ οὐράνιος Ἀρχιστράτηγος, ὁ Μέγας Γαβριήλ, πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τίς Μυροφόρες , τόν ψάλλουν οἱ ἃγιοι Ἀπόστολοι καί τόν παραλαμβάνουν οἱ Πατέρες, οἱ Ὃσιοι, οἱ Μάρτυρες καί Νεομάρτυρες, ἃπαντες οἱ τῆς Ἀναστάσεως υἱοί, οἱ θεούμενοι.

Μέσα σ’ αὐτό τό κλῖμα τῆς Ἀναστάσιμης χαρᾶς ζοῦμε ὃλοι μας σήμερα, ἀλλά καί πάντοτε. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα, περί τῆς ἀξίας καί τοῦ προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου· περί τῆς αἰωνίου ζωῆς καί Βασιλείας· περί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἂνθρωπο καί τῆς διαρκῶς προσφερομένης ἀναιμάκτου θυσίας Του, ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας.

Ἂς πανηγυρίσωμε ὃσοι σηκώσαμε καί σηκώνομε στόν ὧμο τόν σταυρό τῆς μοναξιᾶς, τοῦ πόνου, τῆς ἀσθένειας, τῆς ὃποιας ἂλλης δοκιμασίας. Ὃσοι ἐβιώσαμε καί βιώνομε τούς πικρούς καρπούς τῆς ἁμαρτίας καί γεύση τοῦ θανάτου ἐλάβαμε, ἓνεκα τῆς ὀλιγοπιστίας μας ἢ τῆς ἀποστασίας μας ἀπό τόν Θεό.

Τά παλαιά πέρασαν, «ἰδού γέγονε τά πάντα καινά», καινούργια δηλαδή.

Ὃλοι οἱ τῆς Ἀναστάσεως πανηγυρισταί τήν οὐράνιον μέθην, μετά πάντων τῶν Ἁγίων, πάσχοντες, προσκαλοῦμε πάντας πρός εὐφροσύνην, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, ὃλους τούς ἀδελφούς ἐν Κυρίῳ καί πάντα ἄνθρωπον στά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς, ἀφοῦ κατά τόν οὐρανοβάμονα Ἀπόστολον Παῦλον, «Αὐτοῦ, τοῦ Κυρίου δηλαδή, οἱ πάντες, γένος ἐσμέν». Τούς ἐναγκαλιζόμεθα καί τούς κατασπαζόμεθα ἀναστάσιμα, ζώντας τήν κοινωνία τῆς ἀγάπης, πού μᾶς χάρισε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Ἀναστάσιμον χαιρετισμόν καί ἀσπασμόν ἀποστέλλομεν πρός τούς ἀδελφούς μας πού ἀσθενοῦν καί νοσηλεύονται στά Νοσηλευτικά Ἱδρύματα τῆς πόλεως μας καί τῆς πατρίδος μας, εὐχόμενοι ταχείαν τήν ἀνάρρωσιν καί τήν ἐπιστροφήν, ἐν ὑγιείᾳ, στά σπίτια τους καί στούς οἰκείους τους.

Ἐπίσης, ἐν εὐχαριστίαις, ἀναστασίμως ἀσπαζόμεθα τό Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό προσωπικό τῶν Νοσοκομείων, πού ἐπί ἕνα ἔτος καί πλέον βαστάζουν τόν σταυρό τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσιαστικῆς προσφορᾶς ὑπέρ τῶν ἀσθενούντων ἀδελφῶν μας, εὐχόμενοι πρός αὐτούς πᾶσαν εὐλογίαν παρά τοῦ ἐκ Τάφου ἀνατείλαντος Κυρίου ἡμῶν.

Αὐτό τό Πάσχα, ἀδελφοί μου, συμπληρώνονται 200 χρόνια, ἀπό τότε πού οἱ ἥρωες καί μάρτυρες πατέρες μας, Κληρικοί καί Λαϊκοί, κρατώντας τόν πυρσό μέ τό ἅγιο Φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἀγωνίστηκαν καί θυσιάστηκαν, προκειμένου νά ἀποτινάξουν τόν βαρύ τουρκικό ζυγό καί νά ἀναστήσουν τήν Πατρίδα μας, χαρίζοντας σέ μᾶς τήν ἐλευθερία καί τῆς Ὀρθοδοξίας τό ἀνέσπερο καί ἄκτιστο Φῶς.

Τούς μακαρίζομε, τούς εὐγνωμονοῦμε, ἄνθη ἀπό τήν ποτισμένη μέ τό αἶμα τους Ἑλληνική γῆ τούς προσφέρομε καί τό καντήλι στούς τάφους καί στά μνήματά τους ἀνάβομε, μέ τό φῶς τῆς ἀναστάσιμης λαμπάδας πού ἐκεῖνοι μᾶς παρέδωσαν, ὑποσχόμενοι, ὅτι δέν θά ἀφήσωμε αὐτή τήν λαμπάδα ποτέ νά σβήσῃ.

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Τούτη τήν ὣρα τῆς χαρᾶς, πού ἀφήνει πίσω της νικημένο καί καταργημένο τόν θάνατο, τό σκιάχτρο αὐτό τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου, ἒχοντες τήν βεβαιότητα ὃτι εἲμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο, μέ τούς Ἁγίους μας καί μέ τούς δικούς μας ἀνθρώπους πού πέρασαν ἀπό τοῦτο τόν κόσμο στήν αἰωνιότητα, μέ πλημμυρισμένες τίς καρδιές μας ἀπό τήν ἀναστάσιμη χαρά, ὃσοι πιστοί, τά τῆς Ἀναστάσεως ἀναγεννημένα τέκνα, ἂς ἐπαναλάβομε καί μιά καί δυό καί ἀναρίθμητες φορές.

Αὓτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα,

ἡ μία τῶν Σαββάτων ἡ βασιλίς

καί κυρία.  Ἑορτῶν ἑορτή

καί πανήγυρίς ἐστι πανηγύρεων,

ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν, Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας.

Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι καί εὔχομαι τά ἔτη σας νά εἶναι εὐλογημένα, ἀναστάσιμα καί πολλά.

Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί μου καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

 

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2021

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΙΣΟΔΩ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

 


 Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Καί πάλιν, ἀνέτειλεν ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί ἀνοίγονται οἱ θῦρες τοῦ ἱεροῦ σταδίου γιά νέους καί μεγαλυτέρους πνευματικούς ἀγῶνες. Καταρχόμεθα τῆς ἱερᾶς καί πνευματικῆς περιόδου βιώνοντας δοκιμασίαν, ἐκ νόσου λοιμικῆς, ὄχι μόνο στήν Πατρίδα μας, ἀλλά καί στόν κόσμον ὁλόκληρον, τήν ὁποία ἐπέτρεψε ὁ Θεός, διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν. Ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία προβάλλει ἐνώπιόν μας τήν ψυχοφελῆ νηστεία, τήν ἐγκράτεια, τήν προσευχή, τόν ἐν γένει πνευματικό ἀγῶνα καί μᾶς καλεῖ νά εἰσέλθωμε στό στάδιο τῆς ἁγίας καί κατανυκτικῆς αὐτῆς περιόδου, αἵροντας τόν σταυρό μας, προκειμένου νά φθάσωμε στήν Ἀνάσταση.

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει χαρακτηριστικά: "οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις"( Ἐφεσ. 6, 12).

Ἄν ἐμβαθύνομε στήν Παύλειον αὐτή ρήση, θά διαπιστώσωμε ὅτι διαχρονικά, ὅσοι ἀγαποῦν τόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριον, ὑφίστανται τά τοξεύματα καί ἀντιμετωπίζουν τίς παγίδες τοῦ μισοκάλου διαβόλου.

Ἄν δέ, συνδυάσωμε τά παραπάνω καί μέ ὅσα παραγγέλλουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, θά κατανοήσωμε τήν μεγάλη δυσκολία, ἀλλά καί τήν μεγίστην χάρη τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος.

Ὁ πόλεμος ὀνομάζεται ἀπό τόν Ἅγιο Νικόδημο "ἀόρατος". Ἐδῶ ἔγκειται ἡ τραχύτης καί ἡ δυσκολία τῶν ἀγωνισμάτων. Εἶναι εὔκολο νά ἀγωνίζεσαι, ὅταν βλέπῃς τόν ἐχθρό καί γνωρίζῃς πού εὑρίσκεται καί οὐχί μόνον δύσκολον ἀλλά καί ἐπώδυνο τό νά μή ἀντικρύζῃς τόν ἀντίπαλο καί νά γνωρίζῃς, ὅτι μέ λύσσα σέ πολεμάει, προκειμένου νά τρώσῃ καί καταστρέψῃ τήν ὅλην σου ὕπαρξη καί ὑπόσταση.

Τά βέλη τοῦ παμπονηροτάτου διαβόλου ἐκτοξεύονται μέ σύστημα καί μαεστρία, εἶναι πεπυρωμένα καί δηλητηριώδη. Τά χρησιμοποιεῖ ὡς καρκινογόνα πνευματικά κύτταρα, τά ὁποῖα κατατρώγουν τόν ἐσωτερικό μας κόσμο καί ὁδηγοῦν εἰς πνευματικόν ὄλεθρον. Τά ἐκτοξεύει, κατά τήν πατερική διδασκαλία, ὡς λογισμούς, οἱ ὁποῖοι καλλιεργοῦνται ἐντός τοῦ νοός καί ἐάν δέν ἐκκοποῦν ἐκ τῆς ρίζης των, γιγαντώνονται καί καταστρέφουν τόν ἄνθρωπο.

Τά ἐκτοξεύει ὅμως καί ὡς φαρμακερά βέλη ἐκ τῶν πονηρῶν ὀργάνων του, τῶν μισοκάλων ὁπαδῶν του καί υἱῶν τῆς γεέννης, τῶν ἐχόντων τό κοσμικό, ἁμαρτωλό, τό χαμερπές καί χαμαίζηλον φρόνημα, τῶν υἱῶν τῆς ἀπωλείας, οἱ ὁποῖοι ἐν τῷ σκότει ὑπάρχοντες καί ζῶντες, μισοῦν τά ἔργα τοῦ φωτός. " Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ"(Ἰωαν. 3, 20).

Τά μέτωπα αὐτά τά τροφοδοτεῖ ὁ ἀρχέκακος ὄφις τοῦ μίσους, ὁ ἐκπεσών, ὡς ἀστραπή, ἐκ τῆς ἄνω φωτοφορίας, ἕνεκα ἐγωισμοῦ καί ἐπάρσεως.

Ἀλλά ἄς μή ἀποκάμωμεν, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, λυπούμενοι. Τήν φαρέτρα μέ τά ἀπαραίτητα πνευματικά ὅπλα, τήν παρέχει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία διδάσκουσα καί τόν τρόπον τοῦ ἀγῶνος, ὥστε νά ἔχωμεν ἀσφαλῆ καί βεβαίαν τῆς νίκης τήν ἔκβαση.

Ἄς ἴδωμεν λοιπόν, διά μίαν εἰσέτι φοράν,  ποῖα ὅπλα μᾶς παρέχει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, προκειμένου νά ἀντιμετωπίσωμε τίς φρικτές παγίδες τοῦ διαβόλου, ὅπως αὐτά ἀπαριθμοῦνται καί καταχωρίζονται στήν ἱερά ὑμνογραφία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

·        Ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τήν πίστιν, ἡ ὁποία κατά τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Παῦλον εἶναι "ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος μή βλεπομένων". Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεύοντας τό χωρίον αὐτό, ταυτίζουν τήν πίστη μέ τόν ἴδιον τόν Κύριον. "Χριστόν εἶναι φαμέν τήν ἐνυπόστατον πίστιν" (Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής).

·        Ὡς θώρακα τήν προσευχήν, ἡ ὁποία εἶναι τό μυστικό καί ἀποτελεσματικό μέσο τῆς ἐπικοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό καί μᾶς θωρακίζει πνευματικά, ἀφοῦ ἀπομακρύνει τά τόξα τοῦ ἀρχεκάκου ἐχθροῦ. Εἶναι τό ἄντλημα, γιά νά ἀντλοῦμε τό ὕδωρ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ἀστείρευτη πηγή τῆς ἀγάπης Του. "Μέγα γάρ ὅπλον εὐχή, μεγάλη ἀσφάλεια, μεγάλος θησαυρός, μέγας λιμήν", λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.

·        Καί περικεφαλαίαν τήν ἐλεημοσύνην, ἡ ὁποία μᾶς κάνει μιμητάς τοῦ παντελεήμονος Κυρίου μας, τοῦ δι' ἡμᾶς πτωχεύσαντος καί τούς οὐρανούς κενώσαντος καί ἐνανθρωπήσαντος καί μέχρις ἅδου κατελθόντος, ἵνα συναναστήσῃ παγγενῆ τόν Ἀδάμ, δηλαδή τήν πεπτωκυίαν ἀνθρωπίνην φύσιν. Ὁ ἐλεῶν τόν πτωχόν, ἐλεεῖ τόν ἴδιο τόν Θεό.

·        Ἀντί μαχαίρας τήν νηστείαν, ἡ ὁποία ἐκτέμνει, ἀποκόπτει δηλαδή, εἰς βάθος, ἄλλοις λόγοις ἐκριζώνει ἀπό τήν καρδιά μας κάθε κακία. Ἡ καθαρή καί ἄδολη καρδιά εἶναι τό, τοῦ Θεοῦ, κατοικητήριο. "Ἡλίκον ἡ νηστεία καλόν καί ὅπλον ἐστί κατά τοῦ διαβόλου μέγιστον", πάλι κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο. Δηλαδή, πόσο μεγάλο καλό εἶναι ἡ νηστεία καί πόσο μεγάλο ὅπλο ἐναντίον τοῦ διαβόλου.

Χρησιμοποιώντας αὐτά τά ὅπλα καί ἄλλα πολλά, τά ὁποῖα εὑρίσκομε μελετώντας εἰς βάθος τήν Ἁγία Γραφή καί τήν βιοτή καί πολιτεία τῶν Ἁγίων μας, ἀφοπλίζομε τόν διάβολο καί τά ὄργανά του, ἐκριζώνομε τά φοβερά ζιζάνια καί φθάνωμε διά τῆς Μυστηριακῆς ζωῆς τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, στήν κοινωνία μέ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστόν. Κεκαθαρμένοι δέ διά τοῦ λουτροῦ τῶν δακρύων, ἤτοι τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, μετέχομε τοῦ Ποτηρίου τῆς Ζωῆς, δηλαδή τῆς βρώσεως τοῦ Παναγίου Σώματός καί τῆς πόσεως τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, γινόμενοι ὅμαιμοι καί σύσσωμοι Αὐτοῦ. Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι τό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ὄντως Ζωή. Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία. Χωρίς τήν Εὐχαριστιακή Τράπεζα δέν μετέχομε οὐσιαστικά στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας.

Ἔτσι ἄς πορευθῶμεν, ἀδελφοί μου, κατά τό στάδιον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί αὐτά τά ὅπλα ἄς χρησιμοποιήσωμε, ὥστε νά φθάσωμε νά προσκυνήσωμε τά σεπτά καί ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει νά ἑορτάσωμε καί τήν ἁγίαν Αὐτοῦ Ἀνάστασιν, μετέχοντες στήν χαρά τῶν υἱῶν τῆς Ἀναστάσεως, δηλαδή τῶν θεουμένων τέκνων τοῦ Θεοῦ.

Τέλος, ἄς προσευχηθοῦμε, ὥστε Κύριος ὁ Θεός συντόμως νά ἀπαλλάξῃ τήν Πατρίδα μας καί τόν κόσμον ὅλον, ἐκ τῆς συνεχούσης ἡμᾶς δοκιμασίας ἕνεκα τῆς λοιμικῆς νόσου, ἡ ὁποία ἐκτός ἀπό τήν σωματικήν ἀσθένεια καί βάσανο, ταλαιπωρεῖ καί ψυχικῶς τούς ἀνθρώπους.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις καί τίς πατρικές νουθεσίες,

Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ μέ ἀγάπη πατρική,
 εὐχόμενος ἀπό καρδίας
καλή Τεσσαρακοστή καί καλήν Ἀνάσταση!
     Ο     Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν    Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2021

ΕΟΡΤΗ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ




Σεβασμιώτατε,

 επί τη εορτή των ονομαστηρίων σας, ευχόμεθα

έτη πολλά, ευλογημένα, αγιασμένα.  

 

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΠΡΟΒΛΗΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΗΜΩΝ ΔΕ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ
ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ.

 

Ενορία Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Τσουκαλεΐκων



 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...