ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (α)

 ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (α)

Θεία Εὐχαριστία εἶναι το μυστήριο πού συνιστᾶ πραγματική ἀναίμακτη παράσταση της Σταυρικῆς θυσίας του Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατά το ὁποῖο διά της εὐλογίας του ἱερέως ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλονται εἰς αὐτό το σῶμα καί το αἷμα του Χριστοῦ, τα ὁποία μεταδίδονται εἰς τους πιστούς εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν αἰώνιον.

Ἡ θεία Εὐχαριστία ὀνομάζεται καί εὐλογία, ἀγάπη, κοινωνία, ἕνωσις, ἅγια ἤ φρικτά μυστήρια, κλάσις του ἄρτου, κυριακόν ἤ μυστικόν ἤ θείον δεῖπνον, ἄρτος ἐπουράνιος ἤ ἐπιούσιος, ποτήριον ζωῆς, δεσποτική ἤ μυστική τράπεζα, φάρμακον ἀθανασίας, ἀντίδοτο του μή ἀποθανεῖν, προσφορά ἁγία, θυσιαστήριον.

Ἡ μεταβολή του ἄρτου καί του οἴνου σέ σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ

Ἡ μεταβολή αὐτή εἶναι υπερφυής καί ἀκατάληπτος γιά τον ἄνθρωπο, ἀλλά πραγματική. Την πραγματικότητα της μεταβολῆς σέ σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ μαρτυροῦν αὐτοί οἱ λόγοι του Κυρίου κατά το Μυστικό Δεῖπνο «τοῦτο ἐστί το σῶμα μου» καί «τοῦτο ἐστί το αἷμα μου» (Μαρκ. 14, 22-24. Ματθ. 26, 26-28). Και στό κατά Ἰωάννη Εὐαγγέλιο: «ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐάν μή φάγητε την σάρκα του υἱοῦ του ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ το αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου την σάρκα καί πινῶν μου το αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον, καγώ ἀναστήσω αὐτόν ἐν τη ἐσχάτη ἡμέρα. Ἡ γάρ σάρξ μου ἀληθής ἐστί βρῶσις καί το αἷμα μου ἀληθής ἐστί πόσις. Ὁ τρώγων μου την σάρκα καί πίνων μου το αἷμα ἐν ἐμοί μένοι καγώ ἐν αὐτῷ» (Ιωαν. 6, 53-56,49-52,57-58). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διδάσκοντας την πραγματική μεταβολή λέει: «Ὥστε, ὅς ἄν ἐσθίῃ τον ἄρτον ἤ πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ἔνοχος έσται του σώματος καί του αἵματος του Κυρίου» (Α Κορ.11,27)

Το ἀκατάληπτον καί ἀνεξερεύνητον του τρόπου της μεταβολῆς

«Αὐτός ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταποιοῦνται εἰς σῶμα καί αἷμα Θεοῦ. Εἰ δέ τον τρόπον ἐπιζητεῖς, πώς γίνεται, ἀρκεῖ σοι ἀκούσαι, ὅτι διά Πνεύματος Ἁγίου, ὥσπερ καί ἐκ της ἁγίας Θεοτόκου διά Πνεύματος Ἁγίου ἑαυτῷ καί ἐν ἑαυτῷ ὁ Κύριος σάρκα ὑπεστήσατο. καί πλέον οὐδέν γινώσκομεν, ἀλλ' ὅτι ὁ λόγος του Θεοῦ ἀληθής ἐστί καί ἐνεργῆς καί παντοδύναμος, ὁ δέ τρόπος ἀνεξερεύνητος». (Ιωάν. Δαμασκηνός εκδ Ορθ. Πίστ. 4,13)

«Ὁ μελιζόμενος καί μή διαιρούμενος, ὁ πάντοτε εσθιόμενος καί μηδέποτε δαπανώμενος»

«Ὅταν κοινωνοῦμε το Σῶμα καί το Αἷμα του Κυρίου, δέν παίρνουμε μόνο ἕνα κομμάτι του Χριστοῦ μέσα μας, ἀλλά ὁ καθένας πού κοινωνεῖ παίρνει ὁλόκληρο τον Χριστό μέσα του. Ὅμως ἐξ αἰτίας αὐτοῦ δέν ὑπάρχουν πολλοί Χριστοί. Ἕνας εἶναι ὁ Χριστός καί αὐτός ὁ Χριστός, πού εἶναι ἕνας, βρίσκεται ὁλόκληρος μέσα σέ κάθε πιστό πού κοινώνησε των ἀχράντων μυστηρίων. Ἐπάνω δηλαδή στό Ἅγιο Ἀρτοφόριο, ἐκεῖ πού κομματιάζεται ὁ Ἀμνός ἀπό τον ἱερέα, δέν κομματιάζεται ὁ Χριστός, ἀλλά πολλαπλασιάζεται απολλαπλασιάστως εἰς τους πολλούς. Ὑπάρχει δηλαδή ὁλόκληρος ὁ Χριστός σέ κάθε τεμάχιο του Θείου Ἄρτου (μαργαρίτη). Αὐτό εἶναι το Μυστήριο της παρουσίας του Θεοῦ στόν ἄνθρωπο».  (π. Ιωάν. Ρωμανίδου Πάτερ. Θεολογ. σελ.164)

 

από το κατηχητηκό των ενηλίκων Δευτέρα 26-11-2012