Το Μυστήριο του Βαπτίσματος (Κατήχηση)

ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ (ΚΑΤΗΧΗΣΗ)
ΤΑΞΙΣ ΓΙΝΟΜΕΝΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

Εἶναι οἱ εὐχές πού λέγονται ἀμέσως πρό του ἁγίου βαπτίσματος στό νάρθηκα ἤ στό κάτω μέρος του ναοῦ. Ὁ ἱερεύς φέρει μόνο τό ἐπιτραχήλιό του καί τό βρέφος κρατεῖται ἀπό τον (ἤ την ) ἀνάδοχο μέ το πρόσωπο ἐστραμμένο πρός ἀνατολάς. (Στους πρώτους αιώνες ο κατηχούμενος στεκόταν ὄρθιος, ἡμίγυμνος καί ανυπόδυτος, πατώντας σέ τρίχινο ὕφασμα, ἔχοντας «ἄνω τάς χεῖρας»). Ὁ ἱερεύς ἐμφυσᾶ στό πρόσωπό του καί σφραγίζει μέ το χέρι σταυροειδῶς ἐκ τρίτου στό μέτωπο, στό στόμα καί στό στῆθος. Ἔπειτα ἔχει ἐπικείμενο τό δεξιό του χέρι στό κεφάλι του προσερχομένου, σύμβολο  τῆς προστασίας τοῦ Θεοῦ καί  ἀκολουθεῖ ἡ εὐχή «εἰς το ποιῆσαι κατηχούμενον», ὅπου ὁ ἄνθρωπος εἰσάγεται εἰς την τάξιν τῶν κατηχουμένων, γράφεται στό βιβλίο τῆς ζωῆς καί συμμετέχει στήν Θεία Λειτουργία (Λειτ. των κατηχουμένων). Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ( ἀρχές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς) ξεκινοῦσε ἡ ἐντατική κατήχηση καί ἐβαπτίζοντο  τό Μ. Σάββατο (κατάλοιπο τῆς βάπτισης ἡ λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως).

ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΊ Ἤ ΑΦΟΡΚΙΣΜΟΊ : Ἀκολουθοῦν οἱ τρεῖς ἐξορκισμοί. Ἡ ἀνάγνωση τῶν ἐξορκισμῶν δέν εἶναι ἁπλό καί ἀνώδυνο ἔργο. Ὅπως ὁ κατηχούμενος, ἔτσι καί ὁ ἱερεύς πού ἐξορκίζει ἔρχεται σέ πάλη σῶμα μέ σῶμα μέ τίς σατανικές δυνάμεις πού ἐμφωλεύουν σέ κάθε ἀβάπτιστο ἄνθρωπο, ἔστω καί ἄν αὐτό εἶναι νήπιο. Ὁ ἅγιος Συμεών Θεσσαλονίκης καταλογίζει στούς ἀμελεῖς ἱερεῖς, πού δέν εἶπαν «μετά προσοχῆς τους ἀφορκισμούς», βαριά εὐθύνη, γιατί στό λόγο αὐτό ὀφείλονται οἱ δαιμονικές ἐνέργειες πού μετά το βάπτισμα ἐπηρεάζουν τούς χριστιανούς.

Ἀκόμα καί ὁ κατηχούμενος ἤ ὁ ἀνάδοχος πτύουν  καί ἐμφυσοῦν τον Σατανᾶ κατά την ὥρα τῆς κατήχησης. Ἀφοῦ διαβαστοῦν οἱ ἐξορκισμοί ὁ ἱερεύς ἐμφυσᾷ τό στόμα, τό μέτωπο καί τό στῆθος αὐτοῦ σφραγίζων καί λέγων ἐκ τρίτου: «ἐξέλασον ἀπ' αὐτοῦ πᾶν πονηρόν καί ἀκάθαρτον πνεῦμα, κεκρυμμένον καί εφολεύον αὐτοῦ τῇ καρδίᾳ».

Ἔπειτα (στροφή πρός δυσμάς) ἀκολουθεῖ ἡ «ἀπόταξις», (στροφή πρός ἀνατολάς) ἡ «σύνταξις» καί ἡ «ὁμολογία της πίστεως». Ὅλα γίνονται τρις ὄχι μόνο γιά την τιμή τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλά καί γιά τό βέβαιο τοῦ πράγματος.(«ἀποτάσσῃ τῷ Σατανᾶ καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καί πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ καί πάσῃ τῇ λατρεία αὐτοῦ καί πᾶσι τῇ πομπῆ αὐτοῦ; Ἀποτάσσομαι»,«συντάσσῃ τῷ Χριστῶ ; Συντάσσομαι» καί «πιστεύης αυτώ; Πιστεύω Αὑτῷ ὡς Βασιλεῖ καί Θεῷ» καί ἀκολουθεῖ το Σύμβολο τῆς Πίστεως.). Αὐτές εἶναι πολύ σημαντικές ὑποσχέσεις (ὅρκοι) πού δίνει ὁ κατηχούμενος γιά τη νέα του ζωή. Αὐτές τις ὑποσχέσεις ἔχουμε δώσει ὅλοι.

Ἄς σημειώσουμε ἐδῶ καί τήν  πολύ μεγάλη εὐθύνη πού ἔχει ὁ ἀνάδοχος (νουνός) ἀπέναντι στό βαπτιστικό του παιδί. Εἶναι ὁ πνευματικός του πατέρας διότι συνέβαλε στήν πνευματική του ἀναγέννηση.Εἶναι ἐγγυητής.

 

Από το κατηχητικό των ενηλίκων (Δευτέρα 22-10-2012)