Ἡ θεία Λειτουργία

Ἡ  Λειτουργία εἶναι τό «Μυστήριο τῆς σύναξης». Ὁ Χριστός ἦρθε «ἴνα τά τέκνα τοῦ Θεοῦ τά διεσκορπισμένα συναγάγη εἰς ἕν» (Ἰωάν. 11, 52)… Πρέπει νά γνωρίζουμε πολύ καλά πώς δέν πηγαίνουμε στό ναό γιά νά προσευχηθοῦμε ἀτομικά, ἀλλά γιά νά συναχθοῦμε ὡς Ἐκκλησία, καί ὁ ἴδιος ὁ ὁρατός ναός δέν εἶναι παρά ἡ εἰκόνα τοῦ ἀχειροποιήτου ναοῦ τόν ὁποῖο καί συμβολίζει. Συνεπῶς, ἡ «Σύναξη ἐν Ἐκκλησία» ἀποτελεῖ στήν πραγματικότητα τήν πρώτη λειτουργική πράξη, τή θεμελίωση ὁλόκληρης της Λειτουργίας· μόνο ἄν κάποιος τό κατανοεῖ αὐτό, θά κατανοήσει καί τήν ὑπόλοιπη λειτουργία. Ὅταν λέω πώς πηγαίνω στήν Ἐκκλησία, σημαίνει πώς πηγαίνω στή σύναξη τῶν πιστῶν, ἔτσι ὥστε μαζί μ’ αὐτούς νά συστήσω τήν Ἐκκλησία, γιά νά εἶμαι αὐτό πού ἔγινα κατά τήν ἡμέρα τοῦ βαπτίσματός μου – μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν πλήρη καί ἀπόλυτη ἔννοια τῆς λέξης. «Ὑμεῖς δέ ἐστέ σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους», λέγει ὁ Ἀπόστολος (A΄Κορινθ. 12,27). Πηγαίνω γιά νά φανερώσω καί νά πραγματοποιήσω τήν ἰδιότητα τοῦ μέλους, νά φανερώσω καί νά μαρτυρήσω μπροστά στόν Θεό καί στόν κόσμο τό μυστήριο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἔχει ἤδη «ἔλθει ἐν δυνάμει» 

π. Αλέξανδρος Σμέμαν (Ευχαριστία σελ. 34)