Το Μυστήριο της Ιερωσύνης (β)

 ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ (β)

Ἡ μεταδιδομένη χάρις (ἀόρατο στοιχεῖο)

Διά του μυστηρίου τῆς Ιερωσύης παρέχεται θεία χάρις προχειρίζουσα τόν χειροτονούμενο σέ ἕναν ἀπό τούς τρεῖς βαθμούς. Βεβαίως ἡ χάρις τῆς Ἱερωσύνης εἶναι μία, ἀλλά παρέχεται εἰς διάφορον βαθμό κάθε φορά, δηλαδή κατά τήν χειροτονία διακόνου, πρεσβυτέρου καί ἐπισκόπου.

Ὁ ἐπίσκοπος λαμβάνει διά τῆς χειροτονίας ὅλη τήν ἐκκλησιαστική ἐξουσία καί διακονία καί ἀσκεῖ πλήρως τό τρισσόν ἀξίωμα διδάσκοντας τόν θεῖο λόγο, ἐπιτελώντας τά ἱερά Μυστήρια καί διοικώντας τήν Ἐκκλησία. Ὁ πρεσβύτερος διατελεῖ ὑπό τόν ἐπίσκοπο ἐπιτελεῖ ὅσα καί ὁ ἐπίσκοπος πλήν του μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, τῶν ἐγκαινίων του ναοῦ καί του καθαγιασμοῦ του μύρου. Ὁ διάκονος δεν τελεῖ μυστήρια αλλά διακονεῖ τόν ἐπίσκοπο καί τόν πρεσβύτερο κατά τίς ἱερές ἀκολουθίες καί γενικά κατά τήν ἄσκηση του ἔργου αὐτῶν, ἀναλαμβάνοντας ἐνίοτε καί τό κήρυγμα, τήν κατήχηση κ.λ.π.

• Τό μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης εἶναι μή ἐπαναλαμβανόμενο.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό θεραπευτήριο α) τῶν ψυχῶν «ἄν τινῶν ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας ἀφίενται αὑτοῖς» (Ιωαν. 20,23) καί β) τῶν σωμάτων τῶν χριστιανῶν «ἀσθενεῖ τίς ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τούς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας» (Ἰάκωβος 5, 14). Ὡς ἐκ τούτου ὁ ἱερέας εἶναι ὁ ἐνδιάμεσος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί του Θεοῦ ο Οποίος  εἶναι ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν.

• Ἄμφια Διακόνου: α)στιχάριο, β)ὡράριο, γ)ἐπιμάνικα
• Ἄμφια Πρεσβυτέρου: α)στιχάριο, β)ἐπιτραχήλιο, γ)ζώνη, δ)ἐπιμάνικα, ε)φελώνιο, στ)επιγονάτιο. (Σταυρό φοροῦν ὅσοι εἶναι πρωτοπρεσβύτεροι και οι αρχιμανδρίτες)
• Ἄμφια Ἐπισκόπου: α)στιχάριο, β)ἐπιτραχήλιο, γ)ζώνη, δ)ἐπιμάνικα,  ε)επιγονάτιο, στ)σάκκος, ζ)ὠμοφόριο. (Σήμερα διακριτικά του ἐπισκόπου εἶναι καί τό ἐγκόλπιο, ἡ μίτρα, ἡ ῥάβδος καί ὁ μανδύας)

«Ἄλλοι ὅροι βασιλείας καί ἄλλοι ὅροι ἱερωσύνης. Ἀλλ' αὕτη μείζων ἐκείνης. Ὁ βασιλεύς σώματα ἐμπιστεύεται, ὁ δέ ἱερεύς ψυχάς».(Ιωαν. Χρυσόστομος)

«Ὦ ἱερεῖς πού προσφέρετε τίς ἀναίμακτες θυσίες! Μεγαλόδοξοι φύλακες τῶν ψυχῶν! Ὦ ἐσεῖς πού του μεγάλου Θεοῦ τό δημιούργημα κρατᾶτε στά χέρια σας! Ὦ ἐσεῖς πού ἑνώνετε τούς ἀνθρώπους μέ τό Θεό. Ὦ τά θεμέλια του κόσμου, τό φῶς τῆς ζωῆς, τό θεμέλιο του λόγου». (Γρηγόρ. Θεολόγος)

«Πρέπει να καθαρίσουμε πρῶτα τόν ἑαυτό μας, ἔπειτα να καθαρίσουμε τούς ἄλλους. Νά ἀποκτήσουμε σοφία καί ἔπειτα νά κάνουμε σοφούς τούς ἄλλους. Να γίνουμε φῶς, γιά να φωτίσουμε. Να πλησιάσουμε τόν Θεό οἱ ἴδιοι, γιά να φέρουμε κοντά καί τούς ἄλλους. Να ἁγιαστοῦμε, γιά να ἁγιάσουμε». (Γρηγόρ. Θεολόγος)

από το κατηχητικό των ενηλίκων Δευτέρα 28-1-2013

 

Προτείνω με συνέπεια

Ακολουθώντας την Κουράκειο λογική με συνέπεια ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ - π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Ακολουθώντας την Κουράκειο λογική με συνέπεια :

•   Επειδή “πρέπει” να υπάρξει χωρισμός   

Κράτους – Εκκλησίας,

•   επειδή υπάρχει ήδη διάσταση   

Πολιτικής – Κοινωνίας

ΠΡΟΤΕΙΝΩ  ΜΕ  ΣΥΝΕΠΕΙΑ

Η μισθοδοσία του κλήρου να γίνεται με φόρο στους Ορθοδόξους Χριστιανούς, γιατί δεν οφείλουν τίποτα οι υπόλοιποι  !

και

Η μισθοδοσία των βουλευτών να γίνεται με φόρο στους ψηφοφόρους τους, γιατί δεν  τους χρωστάμε τίποτα εμείς οι υπόλοιποι!

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

ΥΓ :

Για τους αντιλέγοντες  ότι η ψήφος είναι μυστική,  

υπενθυμίζω ότι και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις

έγιναν - προοδευτικαίς ψήφοις - μη κοινοποιήσιμο

πηγή: Αναστάσιος

Εορτή Σεβασμιωτάτου

 

Τόν  Δεσπότην  καί  Ἀρχιερέα ἠμῶν, Κύριε φύλαττε εἰς πολλά ἔτη Δέσποτα.

Ο ιερέας, το εκκλησιαστικό Συμβούλιο, η ερανική επιτροπή για την ανέγερση του Ιερού Ναού και όλοι οι ενορίτες ευχόμαστε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Χρυσόστομο χρόνια πολλά και ευλογημένα.

Το Μυστήριο της Ιερωσύνης (α)

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ (α)

Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι τό Μυστήριο ἐκεῖνο κατά τό οποίο δια τῆς εὐχῆς καί τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν του ἐπισκόπου στον χειροτονούμενο, κατέρχεται ἡ θεία Χάρις, προχειριζομένη αὐτόν σ' έναν ἀπό τούς τρεῖς βαθμούς τῆς: διακόνου, πρεσβυτέρου καί ἐπισκόπου. Τό Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης ὀνομάζεται καί χειροτονία.

Οἱ ἱερεῖς καί οἱ ἀρχιερεῖς δεν ἔχουν δική τούς ἱερωσύνη ἤ ἀρχιερωσύνη, ἀλλά ἔχουν τῇ μία, τήν αἰώνια «Ἱερωσύνη» του Χριστοῦ, τήν ὁποία λαμβάνουν ὅταν χειροτονοῦνται. Άρα οἱ ἱερεῖς δεν εἶναι οἱ ἀντιπρόσωποι του Χριστοῦ στῇ γῇ, ἀλλά ἡ ζωντανή παρουσία Του μέσα στο λαό Του. Εἶναι «εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ»

Θεία σύσταση

Τό Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης ἱδρύθη ἀπό τόν ίδιο τόν Κύριο διά τῆς ἐκλογῆς τῶν δώδεκα Μαθητῶν Του καί Ἀποστόλων καί τῆς ἀναθέσεως σ'αὐτούς: α) του ἔργου τῆς διδασκαλίας «μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη» (Ματθ. 28,19) καί «κηρύξατε τό εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει» (Μάρκ. 16, 13), β) του ἔργου τῆς τελέσεως τῶν Μυστηρίων «βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα του Πατρός καί του Υἱοῦ καί του Ἁγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28,19), «οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἄνθρωπος, ὡς ὑπηρέτας Χριστοῦ καί οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ» (Α'Κορινθ.4,1) καί «ἄν τινῶν ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινῶν κρατῆτε κεκράτηνται»(Ιωαν 20,23) καί γ) του ἔργου τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας (Ιωάν24, 15-17).

Οἱ Ἀπόστολοι ἐγκατέστησαν συνεχιστές καί διαδόχους του ἔργου τούς, χειροτονοῦντες : πρῶτον διακόνους «οὖς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καί προσευξάμενοιἐπέθηκαν αὑτοῖς τάς χεῖρας»(Πράξεις 6,6) δεύτερον πρεσβυτέρους «χειροτονήσαντες δέ αὑτοῖς κατ' ἐκκλησίαν καί προσευξάμενοι μετά νηστειῶν παρέθεντο αὐτούς τῳ Κυρίῳ» (Πράξ. 14, 23) καί τρίτον ἐπισκόπους «μή ἀμέλει του ἐν σοι χαρίσματος, ὁ ἐδόθη σοι…μετά ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν του πρεσβυτερίου»(A’ Tιμ.4,14) καί «προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καί παντί τῳ ποιμνίῳ ἐν ὦ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν ἐκκλησίαν του Κυρίου καί Θεοῦ» (Πράξ.20,28)

Αἰσθητά σημεῖα: α) Ἡ ἐπίθεσις  τῶν χειρῶν καί β) Ἡ εὐχή «Ἡ θεία Χάρις ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα, προχειρίζεται τόν (τάδε) εἰς διάκονον (ἤ εἰς πρεσβύτερον ἤ εἰς ἐπίσκοπον)»

Τό μυστήριον τῆς ἱερωσύνης τελεῖ μόνο ὁ Ἐπίσκοπος.  Για τη χειροτονία ὅμως Ἐπισκόπου ἀπαιτεῖται ἀπό τούς κανόνες ἡ συμμετοχή στην ἀκολουθία του μυστηρίου τριῶν ἤ τοὐλάχιστον δύο Ἐπισκόπων.

από το κατηχητικό των ενηλίκων Δευτέρα 21-1-2013

 

Περί ταπεινοφροσύνης

 Περί Ταπεινοφροσύνης

Πέρασε κάποτε από το λογισμό του Μεγάλου Αντωνίου σε τίνος τάχα αγίου μέτρα να είχε φτάσει. Ο Θεός όμως, που ήθελε να του ταπεινώσει το λογισμό, του φανέρωσε μια νύχτα στ’ όνειρό του πως καλύτερός του ήταν ο μπαλωματής, που είχε ένα μικρομάγαζο σ’ ένα παράμερο δρόμο της Αλεξάνδρειας.

Μόλις ξημέρωσε, ο Όσιος πήρε το ραβδάκι του και ξεκίνησε για την πόλη. Ήθελε να γνωρίσει από κοντά τον περίφημο μπαλωματή και να δει τις αρετές του. Με πολλή δυσκολία ανακάλυψε το μαγαζάκι του, μπήκε μέσα, κάθισε πλάι του στον πάγκο και άρχισε να τον ρωτά για τη ζωή του.

Ο απλοϊκός άνθρωπος, που δεν του πήγε ο νους ποιος μπορούσε να ήταν εκείνος ο γερο-καλόγερος που ήθελε τόσο ξαφνικά να τον εξετάσει, χωρίς να πάρει τα μάτια του από το παπούτσι που μπάλωνε, του αποκρίθηκε αργά-αργά με ηρεμία :

­-Δεν ξέρω, Αββά μου, να έχω κάνει ποτέ κανένα καλό. Κάθε πρωί που σηκώνομαι, κάνω την προσευχή μου κι’ αρχίζω τη δουλειά μου. Λέω όμως πρώτα στο λογισμό μου, πως όλοι οι άνθρωποι σ’ αυτή την πόλη από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, θα σωθούν και μόνο εγώ θα καταδικαστώ για τις πολλές μου αμαρτίες. Κι’ όταν το βράδυ πάω να πλαγιάσω, πάλι το ίδιο συλλογίζομαι.

Ο Όσιος σηκώθηκε με θαυμασμό, τον αγκάλιασε, τον φίλησε, και του είπε με συγκίνηση:

-Εσύ, αδελφέ μου, σαν καλός έμπορος, κέρδισες τον πολύτιμο μαργαρίτη άκοπα. Εγώ γέρασα στην έρημο, ίδρωσα και κοπίασα, μα δεν έφτασα την ταπείνωσή σου.  

(Γεροντικό, ηγουμένης Θεοδώρας Χαμπάκη σελ. 284)